ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

Το στόλισμα του δέντρου  22/11/2015

Ένα σκοτεινό δωμάτιο  

στο σούρουπο μ' ένα παράθυρο να βλέπει

 τις σκιές απ' τα μεγάλα δέντρα του δάσους 

ν' αγκαλιάζουν και να παίζουν με το σκοτάδι

 μέσα στην ομίχλη, το σύμπαν.   

Ακόμη φέτος δεν χιόνισε ακόμη φέτος, 

ο χειμώνας είναι σαν να μην θέλει  να 'ρθει 

μα το κρύο στην ψυχή δεν μαλακώνει   

χωρίς το χιόνι έξω και την φωτιά 

μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο.  

Σκεπασμένος με μια κουβέρτα,  

κάθομαι στο ξύλινο τραπέζι και γράφω   

γι' αυτά που έγιναν σήμερα  

σαν ημερολόγιο γράφω μέσα  

για τα λίγα της ζωής,  

αυτά που μπορεί να 'ναι τα πάντα.

 Βάρυναν κι άλλο οι σκιές, άναψα το τζάκι 

και την λάμπα με το φιτίλι  

εκεί στην άλλη άκρη.  

   Χα χα, άρχισαν οι σπίθες να σκάνε

 και να φωνάζουν τσακ, τσακ, τσακ

  κι οι φλόγες να χορεύουν παντού 

μέσα στο τζάκι στους τοίχους, 

στα ξύλινα παραθύρια   στα τζάμια, 

τι χορός , τι χορός όλο διαφορετικές κινήσεις

 μαγεμένες όμως σ' ένα ρυθμό πάθους
Άτακτα χρώματα 

γέμισαν οι τοίχοι και σκιές απ' την φωτιά  

πρέπει να κόψω ένα μικρο δέντρο, ένα έλατο 

και να το στολίσω. 
Με τι όμως; Με τι;

Με κορδέλες πολύχρωμες

 κόκκινες, μπλε, κίτρινες, χρυσές κι ασημιές.

  Άλλο τι; 
Μ' αστεράκια αληθινά και ψεύτικα πολύχρωμα 

και  με κάτι ψεύτικα πουλάκια, 

κι αληθινά αν γίνεται  

  και με κουκουνάρια. 
Το βρήκα!!!

 Θα βάψω κουκουνάρια χρυσά κι ασημιά  

 και θα φέρω ανάμεσα στα  κλαδιά

φωλιές από πουλάκια 

κι από ζωάκια μικρά σκίουρους, ναι σκίουρους. 

  Ωωωω θα γίνει υπέροχο δεντρό λαμπερό 

και πάνω, ναι επάνω ψηλά

 θα βάλω μια κορυφή χρυσή. 

Χμμμ μπορεί  και  να 'ναι ένα 
χρυσό αστέρι αληθινό. 
Ναι  θα το κόψω απ' τον ουρανό 

αληθινό να λάμπει  

 και  μια φάτνη, ναι φάτνη ξύλινη μαγική

 μ' αγγέλους και τον Χριστούλη

θα τα κάνω όλα μόνος,     

μια ξύλινη φάτνη με τον Χριστούλη  και τους μάγους

 και τα ζωάκια που τον ζεσταίνουν. 

Να εκεί δίπλα στο τζάκι θα το βάλω 

ή απέναντι να φωτίζεται απ' τις φλόγες

 της φωτιά που θα παίζει  

 και να 'ναι σαν ένα παραμύθι, 

όλα φωτεινά, όλα λαμπερά, η γέννηση  

  και το στόλισμα του χειμώνα

 για την πιο λαμπερή  νύχτα  του χειμώνα ,

 τα Χριστούγεννα.

  Ω Χριστούγεννα τι άλλο τι άλλο θα κάνω...     

Τα μάτια κοιτάζουν έξω, έξω απ' το παράθυρο 

όχι μακρυά πίσω απ' τα τζάμια 

και να μα τι  βλέπω σαν χιονονεράϊδες  

άρχισαν να πέφτουν μαγικά ξαφνικά  

νιφάδες χιονιού.
 Ναι,  μια, δυο, εκατό  

τρέχω στο τζάμι...Ναι χιονίζει, χιονίζει 

  μα δεν βλέπω τον σκοτεινό ουρανό 

μόνο  τις άσπρες νυφάδες να στροβιλίζονται από ψηλά.   

   Ω τι μαγεία!!!

       Πόσο ζεστά αισθάνομαι τι γλυκιά θαλπωρή 

στην ψυχή μόνο περιμένοντας να 'ρθουν

 αυτές οι χαρούμενες μέρες ...

  Ανοίγω τα μάτια κοιμήθηκα, κοιμήθηκα στο σούρουπο  

είμαι ακόμη σκεπασμένος με την βαριά κουβέρτα.

   Το δωμάτιο κρύο, το τζάκι σβηστό  

    έπεσε το σκοτάδι κι η αναπνοή αφήνει

  σημάδια στον αέρα απ' το κρύο ,

παγωμένα χνώτα. 

  Κάθομαι σε μια άκρη, δίπλα στο παράθυρο

  και βλέπω το σκοτάδι που τύλιξε όλη την φύση 

και σκέφτομαι...
Αύριο θα κάνω όλα τα όνειρα αληθινά 

  θ' ανάψω το τζάκι, θα στολίσω το δέντρο 

και θα περιμένω τα Χριστούγεννα 

και  τότε εκεί έξω ανάμεσα στο απόλυτο σκοτάδι   

    ξεχωρίζω κάτι άσπρο σαν δάκρυ 

να πέφτει από ψηλά

  είναι η πρώτη χιονονιφάδα,   

που μου γεμίζει την πραγματικότητα

 μ' όμορφα όνειρα για τ' αύριο!!!

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ