ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

Το στόλισμα του δέντρου  22/11/2015

Ένα σκοτεινό δωμάτιο  

στο σούρουπο μ' ένα παράθυρο να βλέπει

 τις σκιές απ' τα μεγάλα δέντρα του δάσους 

ν' αγκαλιάζουν και να παίζουν με το σκοτάδι

 μέσα στην ομίχλη, το σύμπαν.   

Ακόμη φέτος δεν χιόνισε ακόμη φέτος, 

ο χειμώνας είναι σαν να μην θέλει  να 'ρθει 

μα το κρύο στην ψυχή δεν μαλακώνει   

χωρίς το χιόνι έξω και την φωτιά 

μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο.  

Σκεπασμένος με μια κουβέρτα,  

κάθομαι στο ξύλινο τραπέζι και γράφω   

γι' αυτά που έγιναν σήμερα  

σαν ημερολόγιο γράφω μέσα  

για τα λίγα της ζωής,  

αυτά που μπορεί να 'ναι τα πάντα.

 Βάρυναν κι άλλο οι σκιές, άναψα το τζάκι 

και την λάμπα με το φιτίλι  

εκεί στην άλλη άκρη.  

   Χα χα, άρχισαν οι σπίθες να σκάνε

 και να φωνάζουν τσακ, τσακ, τσακ

  κι οι φλόγες να χορεύουν παντού 

μέσα στο τζάκι στους τοίχους, 

στα ξύλινα παραθύρια   στα τζάμια, 

τι χορός , τι χορός όλο διαφορετικές κινήσεις

 μαγεμένες όμως σ' ένα ρυθμό πάθους
Άτακτα χρώματα 

γέμισαν οι τοίχοι και σκιές απ' την φωτιά  

πρέπει να κόψω ένα μικρο δέντρο, ένα έλατο 

και να το στολίσω. 
Με τι όμως; Με τι;

Με κορδέλες πολύχρωμες

 κόκκινες, μπλε, κίτρινες, χρυσές κι ασημιές.

  Άλλο τι; 
Μ' αστεράκια αληθινά και ψεύτικα πολύχρωμα 

και  με κάτι ψεύτικα πουλάκια, 

κι αληθινά αν γίνεται  

  και με κουκουνάρια. 
Το βρήκα!!!

 Θα βάψω κουκουνάρια χρυσά κι ασημιά  

 και θα φέρω ανάμεσα στα  κλαδιά

φωλιές από πουλάκια 

κι από ζωάκια μικρά σκίουρους, ναι σκίουρους. 

  Ωωωω θα γίνει υπέροχο δεντρό λαμπερό 

και πάνω, ναι επάνω ψηλά

 θα βάλω μια κορυφή χρυσή. 

Χμμμ μπορεί  και  να 'ναι ένα 
χρυσό αστέρι αληθινό. 
Ναι  θα το κόψω απ' τον ουρανό 

αληθινό να λάμπει  

 και  μια φάτνη, ναι φάτνη ξύλινη μαγική

 μ' αγγέλους και τον Χριστούλη

θα τα κάνω όλα μόνος,     

μια ξύλινη φάτνη με τον Χριστούλη  και τους μάγους

 και τα ζωάκια που τον ζεσταίνουν. 

Να εκεί δίπλα στο τζάκι θα το βάλω 

ή απέναντι να φωτίζεται απ' τις φλόγες

 της φωτιά που θα παίζει  

 και να 'ναι σαν ένα παραμύθι, 

όλα φωτεινά, όλα λαμπερά, η γέννηση  

  και το στόλισμα του χειμώνα

 για την πιο λαμπερή  νύχτα  του χειμώνα ,

 τα Χριστούγεννα.

  Ω Χριστούγεννα τι άλλο τι άλλο θα κάνω...     

Τα μάτια κοιτάζουν έξω, έξω απ' το παράθυρο 

όχι μακρυά πίσω απ' τα τζάμια 

και να μα τι  βλέπω σαν χιονονεράϊδες  

άρχισαν να πέφτουν μαγικά ξαφνικά  

νιφάδες χιονιού.
 Ναι,  μια, δυο, εκατό  

τρέχω στο τζάμι...Ναι χιονίζει, χιονίζει 

  μα δεν βλέπω τον σκοτεινό ουρανό 

μόνο  τις άσπρες νυφάδες να στροβιλίζονται από ψηλά.   

   Ω τι μαγεία!!!

       Πόσο ζεστά αισθάνομαι τι γλυκιά θαλπωρή 

στην ψυχή μόνο περιμένοντας να 'ρθουν

 αυτές οι χαρούμενες μέρες ...

  Ανοίγω τα μάτια κοιμήθηκα, κοιμήθηκα στο σούρουπο  

είμαι ακόμη σκεπασμένος με την βαριά κουβέρτα.

   Το δωμάτιο κρύο, το τζάκι σβηστό  

    έπεσε το σκοτάδι κι η αναπνοή αφήνει

  σημάδια στον αέρα απ' το κρύο ,

παγωμένα χνώτα. 

  Κάθομαι σε μια άκρη, δίπλα στο παράθυρο

  και βλέπω το σκοτάδι που τύλιξε όλη την φύση 

και σκέφτομαι...
Αύριο θα κάνω όλα τα όνειρα αληθινά 

  θ' ανάψω το τζάκι, θα στολίσω το δέντρο 

και θα περιμένω τα Χριστούγεννα 

και  τότε εκεί έξω ανάμεσα στο απόλυτο σκοτάδι   

    ξεχωρίζω κάτι άσπρο σαν δάκρυ 

να πέφτει από ψηλά

  είναι η πρώτη χιονονιφάδα,   

που μου γεμίζει την πραγματικότητα

 μ' όμορφα όνειρα για τ' αύριο!!!

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Άνθρωπος. 17/11/2015

Μπλεγμένα όνειρα, μπλεγμένες σκέψεις 

και λαθραίες εικόνες 

απ' το παρελθόν έρχονται εδώ κοντά μου στο μέλλον 

κι είναι ίδιες, είναι ίδιες εικόνες σαν φωτογραφίες. 

Σοκ και δέος!

Χιλιάδες άνθρωποι, χιλιάδες μανάδες, χιλιάδες παιδιά, 

γερόντοι κι ανήμποροι σε μια πορεία,

 σε μια πορεία προς το άγνωστο. 

Με βομβαρδίζουν με θλίψη σε μια πορεία που δεν έχει τέλος,

σε μια πορεία πάνω στη γη, 

σαν κοπάδια ανθρώπων που ψάχνουν την ζωή 

και θυμάμαι και βλέπω και σιωπώ.

Τραγικό! 

Θυμάμαι αυτήν την ίδια πορεία σ’ άλλους λαούς,

 σ’ άλλες εποχές, σ' αυτά που διάβασα στην Βίβλο, 

στην Παλαιά Διαθήκη, στους αρχαίους καιρούς,

 στον μεσαίωνα, στις αρχές του εικοστού αιώνα,

 στον β'  Παγκόσμιο Πόλεμο, 

στους Παλαιστίνιους, στους Άραβες, στους λαούς 

της Αφρικής, της Ασίας, της Ευρώπης 

και τώρα, ένας ακόμη λαός οι Σύριοι μας πάνε πάλι πίσω 

σ’ αυτά και μπροστά στο μέλλον κι εγώ μαζί τους

 σ' αυτήν την πορεία.

Μπορεί γι’αυτούς να τελειώνει, μα εγώ οδοιπόρος 

μαζί με τους άλλους

προχωρώ στο μέλλον, στην ελπίδα, 

στην ανάσα  

στο αύριο και κάποιοι θέλουν να με σταματήσουν

 να με φυλακίσουν,να με σπρώξουν στον όλεθρο 

μα εγώ περπατώ σαν άνθρωπος. 

Με χλευάζουν, με καταδικάζουν, με σκοτώνουν 

με λένε αντάρτη, μετανάστη, πρόσφυγα, ξεριζωμένο 

κι εγώ προχωρώ μπροστά αφήνοντας το αίμα να κυλάει 

πίσω μου, αφήνοντας τις ελπίδες νεκρές πολλές φορές 

να τραγουδάνε τα μυστήρια της ζωής, 

αφήνοντας τα μάτια μου νεκρά να κοιτάνε

ένα σταθερό σημείο του ορίζοντα 

την ελπίδα κι ίσως ακούγοντας κλάματα παιδιών,

παρακάλια των αρσενικών και σκέψεις φοβισμένες 

να μου λένε: μας βορβαδιζουν !

Δεν ξέρουν να το πουν στην γλώσσα μου 

κι εγώ βλέπω και γελώ τα φοβισμένα πλάσματα 

που ήρθαν απ' το πουθενά να μου χαλάσουν την ησυχία, 

βλέπω τους κατατρεγμένους κάθε εποχής  

να έρχονται ανήμποροι κοντά μου και να προχωράω

 μαζί τους στον θάνατο της ομορφιάς, 

στον θάνατο της ελπίδας,

στο θάνατο  των αισθημάτων, πάνω σε μια γη που σφαδάζει 

απ' την κακία, απ' την προδοσία κι απ' την εκμετάλλευση 

στον εικοστό πρώτο αιώνα. 

Ω τι βήματα! Ω τι κοιτάγματα αυστηρά, 

μέσα απ’ ένα τεχνητό παράδεισο για μια αληθινή κόλαση

 και τα μαχαίρια, τα μαχαίρια είναι αυτά 

που σφάζουν και δεν σφάζουν, 

είναι αυτά που δίνουν το δικαίωμα

στις σφαίρες να φυλάνε τα σύνορα, 

να πετάνε τα όνειρα 

και τις καρδιές και να καταδικάζουν τις ψυχές 

σ' ένα βήμα χωρίς ορίζοντα.  

Μετανάστες και πρόσφυγες απο λάθη άλλων, 

απο ψέμματα άλλων, απο προσδοκίες 

εκμετάλλευσης άλλων και ζωές απο διαφορετικές φυλές,

απο διαφορετικές θρησκείες, όμως άνθρωποι! Άνθρωποι

 πεταγμένοι στον δρόμο, πεταγμένοι στην άκρη 

της ζωής να τρέχουν φορτωμένοι  

μ’ ένα μικρό στην αγκαλιά, φορτωμένοι με το μέλλον

 για να το σώσουν απ’ άλλους που βάζουν αντί για μαχαίρι

 τρικλοποδιά στην ιστορία,  

έτσι το μέλλον σωριάζεται ανήμπορο στους αγρούς,

 ξεψυχισμένο στις παραλίες,φοβισμένο.

 Και μέσα στα κατάμαυρα νερά του Αιγαίου

μέσα απο τις ίδιες πορείες που έναν αιώνα πριν  

έτρεχαν άλλοι να γλυτώσουν πάνω στην γη  

Σύριοι, Κούρδοι, Αρμένιοι, Έλληνες, Μικρασιάτες, Πόντιοι  Εβραίοι. 

Λαοί, λαοί μαύροι, άσπροι, κίτρινοι, κόκκινοι λαοί σφαγιασμένοι, 

πονεμένοι 

πάνω σε μια γη που γυρίζει 

πάνω σε μια ζωή που σταματάει στην ιστορία

απο μισός απο πόνο και ζητά το έλεος, τον εξορκισμό

με πολέμους, επαναστάσεις,πολέμους δώστε κι άλλο αίμα 

κι άλλο αίμα

εξοπλίστε χέρια δολοφόνων και μετά τιμωρήστε τους

 σχεδιάστε τον θάνατο και μετά τιμωρήστε τον,

σχεδιάστε την απελπισία και μετά τιμωρήστε την, 

δώστε ονόματα στους καταδίκους, στους διαβόλους, 

κι εσείς βραβευτείτε απ' τον θάνατο που φέρατε στην ζωή, 

στην ζωή μας, στην γη μας. 

Αυτήν την γη που γυρίζει ακόμη καταπληγωμένη, αυτή την γη

 που έχει φορτωθεί όλες τις αμαρτίες παντού,

σ' όλο το κορμί της ιστορίας της παντού,  

σ’ όλο το παρελθόν, αυτή η γη που σκοτώνεται

 απο τον άνθρωπο, που δεν αναπνέει. 

Αφήστε τη γη μας να ζήσει, αφήστε τον άνθρωπο 

να ζήσει, αφήστε την ζωή ελεύθερη. 

Αλλάξτε άποψη εσείς που είσαστε οι πραγματικοί δολοφόνοι,

οι εξουσιαστές των πάντων, οι Θεοί, οι Φαραώ, 

οι πολιτικοί του κόσμου.

Δείτε με αγάπη και με χαμόγελο τον άνθρωπο, τη ζωή  

κι απολαύστε αυτό το μεγαλείο που μας έχουν δώσει, 

αφήστε να το ζήσουν όλοι αυτό που αναπνέουν μαζί μας 

αφήστε τους πολέμους, το μίσος, την εκμετάλλευση 

και δώστε, ελπίδα, κουράγιο, συνέχεια σ' αυτήν την ζωή,

σ’ αυτήν την γη, σ' αυτούς τους ανθρώπους

 που γι' ακόμη μια μέρα καταστρέφονται σήμερα.

Σήμερα αλλάξτε τα όλα, όχι αύριο, μα σήμερα 

μπλεγμένα όνειρα, μπερδεμένες σκέψεις

κι εγώ προχωράω μαζί σας και δεν είμαι μόνο εγώ,

είναι κι άλλοι, είσαστε κι εσείς που θα προχωράτε στο μέλλον

μ' άλλους για να σώσουμε το σήμερα το αύριο το χθες 

μας καταδικάζουν και μας καταδικάζετε,ζητάνε μισός 

και δίνεται μίσος μα σκεφτείτε όλοι σκεφτείτε, όλοι!

Υπάρχει κι ειρήνη και ποτέ ένας πόλεμος δεν έχει σίγουρο νικητή.

Ένας πόλεμος έχει σίγουρα χαμένο κι αυτός είναι ένας. 

Ο άνθρωπος!  

Ελάτε να προχωρήσουμε σε μια πορεία 

προς το μέλλον όλοι μαζί, δίνοντας μόνο ελπίδα

σιγουριά, χαμόγελα και πιστή για τη ζωή, 

πίστη στον άνθρωπο, πίστη σ' αυτό που μας δόθηκε.

την ευκαιρία ν' απολαύσουμε.

Σκεφτείτε πόσο πολύτιμη είναι η ίδια η ζωή 

και πόσο πολύτιμος ένας άνθρωπος 

ίσως είναι αυτός που θ' αλλάξει τον κόσμο όλο 

προς το καλύτερο.

Αγωνιστείτε, αγωνιστείτε όλοι για έναν άλλον άνθρωπο, 

αυτόν που θα μας σώσει στο μέλλον …

ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΡΙΣΤΗ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ