ΚΑΤΕΒΑΖΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Κατεβάζω τα μάτια   11/12/2015

Κατεβάζω τα μάτια για μια προσευχή,

αναζητώ τις ρίζες και τις καμένες αναμνήσεις, 

αναζητώ τα ξεχασμένα όνειρα και ψάχνω μέσα σ’ ένα παρελθόν

 που δεν υπάρχει.

Διαβάζω την ιστορία μα δεν πιστεύω ότι έγιναν έτσι ακριβώς όλα, 

δεν πιστεύω γιατί ποτέ δεν περνάει στ’ αύριο η αλήθεια 

όταν συμβιβασμένοι 

κόλακες υπερτερούν σ' όλα. 

Σ' αυτό το έθνος που ξέρεις..Που ξέρεις, μου λες εσύ...

Που τα ξέρεις όλα; 

Μα βλέπω, βλέπω ποιοι καθοδηγούν, ποιοι είναι αυτοί 

που εξουσιάζουν και ποιοι αυτοί  που επιβιώνουν.

Οι χαρτογιακάδες κι οι αυλοκόλακες κι οι ψεύτικοι αριστεροί 

κι οι ψεύτικοι δήθεν κι οι ψεύτικοι δημοκράτες, 

οι ψεύτικοι σοσιαλιστές. 

Καταστροφή! 'Ολεθρος !Πήραν όλες τις ιδεολογίες τις άλεσαν 

και περίμεναν καρτέρι 

να κλέψουν την εξουσία κι οποίος την 

διαχειρίζονταν την σκότωνε, την βίαζε, ασελγούσε πάνω της 

μ’ αλαζονεία χωρίς αξιοπρέπεια παρά μόνο μ' ένα τρελό χαμόγελο. 

Ναι, εγώ τώρα θα σας πηδήξω! 

Εγώ είμαι ο αρχηγός, εγώ τα ξέρω όλα κι έτσι τώρα που μπορώ, 

θα σας βγάλω όλα τα κόμπλεξ  της αλαζονείας, 

όλο το μίσος του εξουσιαστή και θα σας δώσω 

ακόμη μια ιδεολογία ,

στις σκύλες της κόλασης πουλημένα ανθρωπάρια εσείς, 

που οι δυνάμεις μιας εξουσία μπορούν να σας δίνουν 

το μεγαλείο  του δικτάτορα, του ξερόλα, του πασά, 

του ηγέτη που γαμά και δέρνει και που πίσω από μια τραγική μάσκα, 

πίσω από μια φιγούρα αρπάζεται σαν τα σαρκοβόρα τις σάρκες 

των συνανθρώπων σας. 

Δε λέτε, όχι! 

Δε ξέρετε τι είναι το όχι, η αντίσταση, δε ξέρετε να βρίζεται, 

δε ξέρετε να στέλνεται στο διάβολο τους αλήτες 

και τους φασίστες, αυτούς που είναι κατά της κοινωνίας,

 κατά των κοινωνιών, 

αυτούς που σηματοδοτούν ακραίες κυβερνήσεις 

και συμπεριφορές, αυτούς που ρημάζουν τους λαούς, 

αυτούς που σκοτώνουν τις ελπίδες, 

τα πιστεύω, τα όνειρα, τις γενιές.

Αυτούς που καταστρέφουν το μέλλον, 

που προδίδουν τους θεούς, που βιάζουν τις αξίες, 

 που πνίγουν τα νέα παιδιά, 

που εκμεταλλεύονται τον πόνο, την προσφυγιά, 

που κλείνουν τα σύνορα των χωραφιών τους με συρματοπλέγματα,

 που εξοπλίζουν στρατούς για να πολεμήσουν την τρέλα και τον διάβολο

 που ορίζουν αυτοί στον κόσμο, 

που ανοίγουν και κλείνουν κράτη σαν να ‘ναι μαγαζιά, 

που τολμούν να ρίχνουν βόμβες σε αμάχους.

Σπουδάσατε, σπουδάσατε τις επιστήμες και καταργείτε τον άνθρωπο, 

το πνεύμα, τις θρησκείες, τα πιστεύω, την οικογένεια.

Πολεμάτε το αύριο καταδικάζοντας το σήμερα 

και πουλώντας ψεύτικες ιδέες και υποσχέσεις. 

Εσείς, εσείς οι  καταστροφείς, οι πολιτισμένοι βάρβαροι,

 οι ανώριμοι εκτελεστές. 

Εσείς που καταδικάζετε τα οπλισμένα χέρια με μαχαίρια, 

εσείς που εξοπλίζετε τα πιο σύγχρονα όπλα του ολέθρου

είρωνες υποκριτές καταδικάζετε τις σφαγές

 όταν εσείς οι ίδιοι εξοπλίζετε τους σφαγείς, 

όταν εσείς οι ίδιοι είσαστε σφαγείς, 

ο διάβολος, το τέρας, εσείς που δεν έχετε θρησκεία, 

δεν έχετε πιστεύω, παρά μια μόνο ευλάβεια 

να εξυπηρετείτε συμφέροντα 

δεν καταλαβαίνετε ότι ζείτε πλέον στη χειρότερη περίοδο

 της ιστορίας της γης, 

δεν καταλαβαίνετε ότι ζείτε σ’ ένα αιώνα

 που θυμίζει μαύρο χειμώνα, 

ο μαύρος χειμώνας της γης μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους, 

μετά από έναν μεσαίωνα,

 μετά από γενοκτονίες κι εξολοθρεύσεις λαών 

αφήνεται τους εκτελεστές μαζί με τα θύματα, 

τους καύστες και τους καιόμενους

να φέρνουν τον μαύρο χειμώνα μέσα στις αρχές

 του εικοστού πρώτου αιώνα, τις αρχές της νέας τρίτης χιλιετηρίδας

αφήνετε τον κόσμο στον διάβολο και ψάχνετε να τον βρείτε, 

αφήνετε την γη μέσα σ’ ένα μαύρο χειμώνα πολιτισμού

 αφού καταφέρατε να εξουσιάζετε, 

να κυβερνήσετε ,

ν’ αποπλανήσετε, 

με εντεταλμένους δικούς σας τώρα τους παίρνετε πίσω 

και μαζί παίρνετε και τις ζωές των αθώων ανθρώπων των λαών,

 μαζί παίρνετε την ελπίδα απ' την γη.

Ο φασισμός τελικά κέρδισε, 

ο φασισμός είναι η απόλυτη εξουσία του ανθρώπου και του διαβόλου

 και φασίστες είσαστε εσείς που για την αξία του χρήματος 

παίρνετε την αξία της ζωής, 

που πουλάτε τις ιδεολογίες, τις θρησκείες, 

που πουλάτε το χαμόγελο, τη ζωή, την αξιοπρέπεια.

Μην ψάχνετε τους τρομοκράτες αλλού,

 ξέρετε όταν ξυπνάτε το πρωΐ ποιοι είναι οι τρομοκράτες, 

ξέρετε ποιοι είναι αυτοί που φοβούνται να κυκλοφορήσουν 

στον λαό τους, 

ξέρετε ότι είσαστε φασιστές που πρέπει να σας φυλάνε

 για να κυκλοφορείτε, 

να σας φυλάνε απ’ τους φύλακες...

Γιατί άραγε;

 Γιατί εσείς οι προοδευτικοί ηγετίσκοι δεν τολμάτε

 να κυκλοφορείτε ανάμεσα στους λαούς σας ελεύθερα;

 Γιατί ποιοι είναι οι άνθρωποι; 

Γιατί δεν αλλάζετε εσείς για ν’ αλλάξουν οι κοινωνίες; 

Εσείς δώστε το παράδειγμα, ενδιαφερθείτε 

να περνάνε οι λαοί με ευμάρεια, 

ν’ αναδείξουν πολιτισμούς, τέχνες, 

να ευνοήσουν την παιδεία, την υγεία, 

τους ανθρώπους που έχουν ανάγκες.

 Κάντε κανόνες που θα δράσουν για τον πολιτισμό 

και τη προσφορά και πάψτε να εξυπηρετείτε την αλαζονεία,

 την καταστροφή, τον όλεθρο.

 Ο μαύρος χειμώνας δεν θα φέρει παρά την πίκρα

 και να ξέρετε εσείς οι καταστροφείς, οι προδότες των ιδανικών

 πως τίποτε δεν σας ανήκει, 

σε τίποτε δεν μπορείτε να έχετε περισσότερες απαιτήσεις 

όταν οδηγείτε τον κόσμο σε μαύρο χειμώνα της ζωής. 

Ο όλεθρος είναι τέρας που καμιά δύναμη, 

κανένα σπαθί, κανένα όπλο, καμία τρομοκρατία, 

καμία πολιτική πεποίθηση δεν θα μπορέσει να τον εξουσιάσει.

Ο όλεθρος θα εξουσιάσει μόνο

 τον μαύρο χειμώνα που μας οδηγείται 

για ακόμη μια φορά μικροί ηγετίσκοι μικρόνοοι 

με παράλυτα μυαλά και παράλυτες ιδεολογίες, 

παράλυτες σκέψεις οδηγούν τους λαούς στην καταστροφή, 

στον μαύρο χειμώνα της τρίτης χιλιετηρίδας 

αντισταθείτε στον όλεθρο, 

για μιαν ακόμη φορά παραδώσατε τον άνθρωπο

 στον διάβολο!!!  

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΙΟΥΛΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

Το στόλισμα του δέντρου  22/11/2015

Ένα σκοτεινό δωμάτιο  

στο σούρουπο μ' ένα παράθυρο να βλέπει

 τις σκιές απ' τα μεγάλα δέντρα του δάσους 

ν' αγκαλιάζουν και να παίζουν με το σκοτάδι

 μέσα στην ομίχλη, το σύμπαν.   

Ακόμη φέτος δεν χιόνισε ακόμη φέτος, 

ο χειμώνας είναι σαν να μην θέλει  να 'ρθει 

μα το κρύο στην ψυχή δεν μαλακώνει   

χωρίς το χιόνι έξω και την φωτιά 

μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο.  

Σκεπασμένος με μια κουβέρτα,  

κάθομαι στο ξύλινο τραπέζι και γράφω   

γι' αυτά που έγιναν σήμερα  

σαν ημερολόγιο γράφω μέσα  

για τα λίγα της ζωής,  

αυτά που μπορεί να 'ναι τα πάντα.

 Βάρυναν κι άλλο οι σκιές, άναψα το τζάκι 

και την λάμπα με το φιτίλι  

εκεί στην άλλη άκρη.  

   Χα χα, άρχισαν οι σπίθες να σκάνε

 και να φωνάζουν τσακ, τσακ, τσακ

  κι οι φλόγες να χορεύουν παντού 

μέσα στο τζάκι στους τοίχους, 

στα ξύλινα παραθύρια   στα τζάμια, 

τι χορός , τι χορός όλο διαφορετικές κινήσεις

 μαγεμένες όμως σ' ένα ρυθμό πάθους
Άτακτα χρώματα 

γέμισαν οι τοίχοι και σκιές απ' την φωτιά  

πρέπει να κόψω ένα μικρο δέντρο, ένα έλατο 

και να το στολίσω. 
Με τι όμως; Με τι;

Με κορδέλες πολύχρωμες

 κόκκινες, μπλε, κίτρινες, χρυσές κι ασημιές.

  Άλλο τι; 
Μ' αστεράκια αληθινά και ψεύτικα πολύχρωμα 

και  με κάτι ψεύτικα πουλάκια, 

κι αληθινά αν γίνεται  

  και με κουκουνάρια. 
Το βρήκα!!!

 Θα βάψω κουκουνάρια χρυσά κι ασημιά  

 και θα φέρω ανάμεσα στα  κλαδιά

φωλιές από πουλάκια 

κι από ζωάκια μικρά σκίουρους, ναι σκίουρους. 

  Ωωωω θα γίνει υπέροχο δεντρό λαμπερό 

και πάνω, ναι επάνω ψηλά

 θα βάλω μια κορυφή χρυσή. 

Χμμμ μπορεί  και  να 'ναι ένα 
χρυσό αστέρι αληθινό. 
Ναι  θα το κόψω απ' τον ουρανό 

αληθινό να λάμπει  

 και  μια φάτνη, ναι φάτνη ξύλινη μαγική

 μ' αγγέλους και τον Χριστούλη

θα τα κάνω όλα μόνος,     

μια ξύλινη φάτνη με τον Χριστούλη  και τους μάγους

 και τα ζωάκια που τον ζεσταίνουν. 

Να εκεί δίπλα στο τζάκι θα το βάλω 

ή απέναντι να φωτίζεται απ' τις φλόγες

 της φωτιά που θα παίζει  

 και να 'ναι σαν ένα παραμύθι, 

όλα φωτεινά, όλα λαμπερά, η γέννηση  

  και το στόλισμα του χειμώνα

 για την πιο λαμπερή  νύχτα  του χειμώνα ,

 τα Χριστούγεννα.

  Ω Χριστούγεννα τι άλλο τι άλλο θα κάνω...     

Τα μάτια κοιτάζουν έξω, έξω απ' το παράθυρο 

όχι μακρυά πίσω απ' τα τζάμια 

και να μα τι  βλέπω σαν χιονονεράϊδες  

άρχισαν να πέφτουν μαγικά ξαφνικά  

νιφάδες χιονιού.
 Ναι,  μια, δυο, εκατό  

τρέχω στο τζάμι...Ναι χιονίζει, χιονίζει 

  μα δεν βλέπω τον σκοτεινό ουρανό 

μόνο  τις άσπρες νυφάδες να στροβιλίζονται από ψηλά.   

   Ω τι μαγεία!!!

       Πόσο ζεστά αισθάνομαι τι γλυκιά θαλπωρή 

στην ψυχή μόνο περιμένοντας να 'ρθουν

 αυτές οι χαρούμενες μέρες ...

  Ανοίγω τα μάτια κοιμήθηκα, κοιμήθηκα στο σούρουπο  

είμαι ακόμη σκεπασμένος με την βαριά κουβέρτα.

   Το δωμάτιο κρύο, το τζάκι σβηστό  

    έπεσε το σκοτάδι κι η αναπνοή αφήνει

  σημάδια στον αέρα απ' το κρύο ,

παγωμένα χνώτα. 

  Κάθομαι σε μια άκρη, δίπλα στο παράθυρο

  και βλέπω το σκοτάδι που τύλιξε όλη την φύση 

και σκέφτομαι...
Αύριο θα κάνω όλα τα όνειρα αληθινά 

  θ' ανάψω το τζάκι, θα στολίσω το δέντρο 

και θα περιμένω τα Χριστούγεννα 

και  τότε εκεί έξω ανάμεσα στο απόλυτο σκοτάδι   

    ξεχωρίζω κάτι άσπρο σαν δάκρυ 

να πέφτει από ψηλά

  είναι η πρώτη χιονονιφάδα,   

που μου γεμίζει την πραγματικότητα

 μ' όμορφα όνειρα για τ' αύριο!!!

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Άνθρωπος. 17/11/2015

Μπλεγμένα όνειρα, μπλεγμένες σκέψεις 

και λαθραίες εικόνες 

απ' το παρελθόν έρχονται εδώ κοντά μου στο μέλλον 

κι είναι ίδιες, είναι ίδιες εικόνες σαν φωτογραφίες. 

Σοκ και δέος!

Χιλιάδες άνθρωποι, χιλιάδες μανάδες, χιλιάδες παιδιά, 

γερόντοι κι ανήμποροι σε μια πορεία,

 σε μια πορεία προς το άγνωστο. 

Με βομβαρδίζουν με θλίψη σε μια πορεία που δεν έχει τέλος,

σε μια πορεία πάνω στη γη, 

σαν κοπάδια ανθρώπων που ψάχνουν την ζωή 

και θυμάμαι και βλέπω και σιωπώ.

Τραγικό! 

Θυμάμαι αυτήν την ίδια πορεία σ’ άλλους λαούς,

 σ’ άλλες εποχές, σ' αυτά που διάβασα στην Βίβλο, 

στην Παλαιά Διαθήκη, στους αρχαίους καιρούς,

 στον μεσαίωνα, στις αρχές του εικοστού αιώνα,

 στον β'  Παγκόσμιο Πόλεμο, 

στους Παλαιστίνιους, στους Άραβες, στους λαούς 

της Αφρικής, της Ασίας, της Ευρώπης 

και τώρα, ένας ακόμη λαός οι Σύριοι μας πάνε πάλι πίσω 

σ’ αυτά και μπροστά στο μέλλον κι εγώ μαζί τους

 σ' αυτήν την πορεία.

Μπορεί γι’αυτούς να τελειώνει, μα εγώ οδοιπόρος 

μαζί με τους άλλους

προχωρώ στο μέλλον, στην ελπίδα, 

στην ανάσα  

στο αύριο και κάποιοι θέλουν να με σταματήσουν

 να με φυλακίσουν,να με σπρώξουν στον όλεθρο 

μα εγώ περπατώ σαν άνθρωπος. 

Με χλευάζουν, με καταδικάζουν, με σκοτώνουν 

με λένε αντάρτη, μετανάστη, πρόσφυγα, ξεριζωμένο 

κι εγώ προχωρώ μπροστά αφήνοντας το αίμα να κυλάει 

πίσω μου, αφήνοντας τις ελπίδες νεκρές πολλές φορές 

να τραγουδάνε τα μυστήρια της ζωής, 

αφήνοντας τα μάτια μου νεκρά να κοιτάνε

ένα σταθερό σημείο του ορίζοντα 

την ελπίδα κι ίσως ακούγοντας κλάματα παιδιών,

παρακάλια των αρσενικών και σκέψεις φοβισμένες 

να μου λένε: μας βορβαδιζουν !

Δεν ξέρουν να το πουν στην γλώσσα μου 

κι εγώ βλέπω και γελώ τα φοβισμένα πλάσματα 

που ήρθαν απ' το πουθενά να μου χαλάσουν την ησυχία, 

βλέπω τους κατατρεγμένους κάθε εποχής  

να έρχονται ανήμποροι κοντά μου και να προχωράω

 μαζί τους στον θάνατο της ομορφιάς, 

στον θάνατο της ελπίδας,

στο θάνατο  των αισθημάτων, πάνω σε μια γη που σφαδάζει 

απ' την κακία, απ' την προδοσία κι απ' την εκμετάλλευση 

στον εικοστό πρώτο αιώνα. 

Ω τι βήματα! Ω τι κοιτάγματα αυστηρά, 

μέσα απ’ ένα τεχνητό παράδεισο για μια αληθινή κόλαση

 και τα μαχαίρια, τα μαχαίρια είναι αυτά 

που σφάζουν και δεν σφάζουν, 

είναι αυτά που δίνουν το δικαίωμα

στις σφαίρες να φυλάνε τα σύνορα, 

να πετάνε τα όνειρα 

και τις καρδιές και να καταδικάζουν τις ψυχές 

σ' ένα βήμα χωρίς ορίζοντα.  

Μετανάστες και πρόσφυγες απο λάθη άλλων, 

απο ψέμματα άλλων, απο προσδοκίες 

εκμετάλλευσης άλλων και ζωές απο διαφορετικές φυλές,

απο διαφορετικές θρησκείες, όμως άνθρωποι! Άνθρωποι

 πεταγμένοι στον δρόμο, πεταγμένοι στην άκρη 

της ζωής να τρέχουν φορτωμένοι  

μ’ ένα μικρό στην αγκαλιά, φορτωμένοι με το μέλλον

 για να το σώσουν απ’ άλλους που βάζουν αντί για μαχαίρι

 τρικλοποδιά στην ιστορία,  

έτσι το μέλλον σωριάζεται ανήμπορο στους αγρούς,

 ξεψυχισμένο στις παραλίες,φοβισμένο.

 Και μέσα στα κατάμαυρα νερά του Αιγαίου

μέσα απο τις ίδιες πορείες που έναν αιώνα πριν  

έτρεχαν άλλοι να γλυτώσουν πάνω στην γη  

Σύριοι, Κούρδοι, Αρμένιοι, Έλληνες, Μικρασιάτες, Πόντιοι  Εβραίοι. 

Λαοί, λαοί μαύροι, άσπροι, κίτρινοι, κόκκινοι λαοί σφαγιασμένοι, 

πονεμένοι 

πάνω σε μια γη που γυρίζει 

πάνω σε μια ζωή που σταματάει στην ιστορία

απο μισός απο πόνο και ζητά το έλεος, τον εξορκισμό

με πολέμους, επαναστάσεις,πολέμους δώστε κι άλλο αίμα 

κι άλλο αίμα

εξοπλίστε χέρια δολοφόνων και μετά τιμωρήστε τους

 σχεδιάστε τον θάνατο και μετά τιμωρήστε τον,

σχεδιάστε την απελπισία και μετά τιμωρήστε την, 

δώστε ονόματα στους καταδίκους, στους διαβόλους, 

κι εσείς βραβευτείτε απ' τον θάνατο που φέρατε στην ζωή, 

στην ζωή μας, στην γη μας. 

Αυτήν την γη που γυρίζει ακόμη καταπληγωμένη, αυτή την γη

 που έχει φορτωθεί όλες τις αμαρτίες παντού,

σ' όλο το κορμί της ιστορίας της παντού,  

σ’ όλο το παρελθόν, αυτή η γη που σκοτώνεται

 απο τον άνθρωπο, που δεν αναπνέει. 

Αφήστε τη γη μας να ζήσει, αφήστε τον άνθρωπο 

να ζήσει, αφήστε την ζωή ελεύθερη. 

Αλλάξτε άποψη εσείς που είσαστε οι πραγματικοί δολοφόνοι,

οι εξουσιαστές των πάντων, οι Θεοί, οι Φαραώ, 

οι πολιτικοί του κόσμου.

Δείτε με αγάπη και με χαμόγελο τον άνθρωπο, τη ζωή  

κι απολαύστε αυτό το μεγαλείο που μας έχουν δώσει, 

αφήστε να το ζήσουν όλοι αυτό που αναπνέουν μαζί μας 

αφήστε τους πολέμους, το μίσος, την εκμετάλλευση 

και δώστε, ελπίδα, κουράγιο, συνέχεια σ' αυτήν την ζωή,

σ’ αυτήν την γη, σ' αυτούς τους ανθρώπους

 που γι' ακόμη μια μέρα καταστρέφονται σήμερα.

Σήμερα αλλάξτε τα όλα, όχι αύριο, μα σήμερα 

μπλεγμένα όνειρα, μπερδεμένες σκέψεις

κι εγώ προχωράω μαζί σας και δεν είμαι μόνο εγώ,

είναι κι άλλοι, είσαστε κι εσείς που θα προχωράτε στο μέλλον

μ' άλλους για να σώσουμε το σήμερα το αύριο το χθες 

μας καταδικάζουν και μας καταδικάζετε,ζητάνε μισός 

και δίνεται μίσος μα σκεφτείτε όλοι σκεφτείτε, όλοι!

Υπάρχει κι ειρήνη και ποτέ ένας πόλεμος δεν έχει σίγουρο νικητή.

Ένας πόλεμος έχει σίγουρα χαμένο κι αυτός είναι ένας. 

Ο άνθρωπος!  

Ελάτε να προχωρήσουμε σε μια πορεία 

προς το μέλλον όλοι μαζί, δίνοντας μόνο ελπίδα

σιγουριά, χαμόγελα και πιστή για τη ζωή, 

πίστη στον άνθρωπο, πίστη σ' αυτό που μας δόθηκε.

την ευκαιρία ν' απολαύσουμε.

Σκεφτείτε πόσο πολύτιμη είναι η ίδια η ζωή 

και πόσο πολύτιμος ένας άνθρωπος 

ίσως είναι αυτός που θ' αλλάξει τον κόσμο όλο 

προς το καλύτερο.

Αγωνιστείτε, αγωνιστείτε όλοι για έναν άλλον άνθρωπο, 

αυτόν που θα μας σώσει στο μέλλον …

ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΡΙΣΤΗ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ