ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

ΤΑ ΠΑΡΑΜΎΘΙΑ ΤΗΣ ΖΩΉΣ ΜΟΥ

17/11/2017

΄Ελα εκεί να με βρεις 

σε μια βόλτα στο παρελθόν, 

έλα εκεί στου μυαλού τις στροφές

στις σκέψεις και στα ερωτήματα

κάποιες στιγμές μοναχός αναρωτιέμαι

σαν πρόσφυγας σαν Μικρασιάτης, 

μα τι είναι αυτό που αισθάνομαι μέσα μου

γιατί είμαι τόσο διαφορετικός  

ένας χαραχτήρας απόλυτος 

που θέλει να κάνει το καλύτερο

να είναι ο καλύτερος ,

να είναι μέσα στην ζωή του αξιοπρεπής 

να έχω τόση αγάπη μέσα μου 

που δεν μπορεί να διοχετευτεί  εύκολα

σ άλλους ανθρώπους,να ζω με τιμή 

να είναι οι αξίες και οι λεπτομέρειες 

αυτές που  βαπτίζουν την κάθε στιγμή μου,

την λογική μου τις ενέργειες μου.

Ένας κύκλος ένας κύκλος θαρρώ

που πρέπει να κλείσει γύρω μου,

ένας κύκλος που ξεκίνησε 

σαν μια αόρατη απειλή, 

ένας άγνωστος κύκλος 

που  δεν άφηνε να δω πίσω από αυτόν

μα μόνο να αισθάνομαι μόνο να μυρίζω 

κάτι εικόνες κάτι  όνειρα κάτι αισθήσεις, 

κάτι   άγνωστα πατήματα της ψυχής

στο πουθενά άφηναν αποτυπώματα,

μα δεν ήταν η ουσία που θα μπορούσε

να με οδηγήσει παραπέρα, 

παρ μόνο κάποια λόγια στην σκέψη

και τα ακούσματα της παιδικής μου ζωής, 

από τους γονείς κι από την μια την γιαγιά μου

την  Άννα. 

Είσαι από την Πρίγγιπο μπρε  μικρούλη 

και ο παππούς σου ήταν από την Χαλκηδόνα, 

ερωτευτήκαμε και ζήσαμε μαζί, 

τι χρόνια τι άγνωστες εποχές  

οι πρόγονοι  λένε ότι καταγόταν από την Μάνη

ήταν παλιοελλαδιτες  Μανιάτες.  

Αυτά   τα ακούσματα

που δεν μου έλεγαν τίποτε  

μαζί με κάποιες ιστορίες σαν ομίχλη,

ο προπάππος σου μπρε είχε δυο παιτόνια στην Πρίγγιπο 

και  η ζωή μας ήταν πολύ καλή  αρχοντική.

Στις γιορτές  απολάμβαναν  τα γλέντια με μεθύσια

και  μοίραζαν τις λίρες και ζούσαν σε παλάτια με υπηρέτριες. 

Ο άλλος ο προπάππος είχε δυο καράβια στον Βόσπορο

και τα βούλιαξε και χάθηκε μετά το 1923, 

όταν έφυγαν οι απόγονοι του,τρείς γιοί και δυο θυγατέρες,

 μέσα στη θάλασσα  του μαρμαρά... 

Αυτά  ήταν σαν παραμύθια στα αυτιά μου.

Σαν τις μέλισσες τα καλοκαίρια, 

κάτω από τα πεύκα βούιζαν στα αυτιά μου

 λόγια που έκαιγαν,

λόγια χαμένα σ ένα άγνωστο παρελθόν 

σε μια ζωή δύσκολη να την κατακτήσω.

Χαμένος στο τώρα

πάντα μόνο οι μυρωδιές της ανατολής 

περνούσαν δίπλα μου 

και ζήλευα τους τυχερούς που μπορούσαν να πάνε εκεί,

που  το μέγεθος της αλήθειας 

ήταν τόσο μεγάλο  όσο μια καταιγίδα

που  περνά καταστρέφει και χάνεται, 

χωρίς να ζητήσει   κανείς   τα  πριν

γιατί απλά δεν υπάρχουν. 

Έλα εκεί λοιπόν να με βρεις στο παρελθόν 

για να καταλάβεις   το μέλλον,

που δεν  είναι  το αύριο απαραίτητα 

μα το χθες...

Μετά από  δέκα εφτά ταξίδια στην μικρά Ασία 

μετά από εφτά ταξίδια στην Μάνη,  

μετά από πολλά ταξίδια στον κόσμο, 

έμαθα ίσως ότι   ένα ξεχασμένο χθες

ένα κατεστραμμένο παρελθόν γεμάτο αγώνες

γεμάτο αγωνίες

έφερε εμένα να κλείσω ένα από τους κύκλους της ζωής

των παραμυθιών και να μείνουν όλα εδώ.

Ναι από την Μάνη  ναι  από τον Ταΰγετο 

εκεί που σπάει η πέτρα την μέρα 

και την κάνει κομμάτια

εκεί που ο ήλιος τυφλώνεται από  τον χιονισμένο Ταΰγετο

που λάμπει.  

Εκεί από τον Οίτυλο που φυλάει ακόμη τα κάστρα 

την Αρεόπολη και το Γύθειο τις πόλεις του κόσμου

από εκεί  ξεκίνησαν οι πρώτοι  πρόγονοι μου

σαν ταξιδευτές ίσως σαν πειρατές, 

η σαν άνθρωποι ανήσυχοι για το αύριο 

να βρουν  το ίσο της ζωής 

που θα τους έφερνε καλύτερες μέρες. 

Αγωνιστές δουλευτάρηδες και άξιοι 

μετά την επανάσταση του του είκοσι ένα

για μια μεγάλη  Ελλάδα

και αφού κατάφεραν τον σκοπό τους

να δουν την Ελλάδα να πολεμάει για την Ελευθερία

κίνησαν για να δουλέψουν  

εκεί  στην Χαλκηδόνα ίσως απέναντι από την πόλη

και την Αγία Σοφία ,

έχτισαν το μέλλον  και για ένα αιώνα περίπου

άνθισαν όλα. 

Ώσπου  το 1923  σαν να ήταν απλά εμπορεύματα  

λόγο του ότι   δεν ασπάστηκαν τους μουσουλμάνους 

και δεν υπέκυψαν στην  τουρκιά 

οι Μανιάτες πρόγονοι μου  ξεριζώθηκαν 

για ακόμη μια φορά  πίσω στην Ελλάδα, 

τούς  ξαναδινόταν μια Ελπίδα πάλι μέσα τους μια φωτιά

για το αύριο. 

Ένας αιώνας όμως ήταν αρκετός  για τις αλήθειες

να γίνουν παραμύθια 

που   μόνο  μερικές λέξεις πέρασαν 

σαν άρωμα από παραμύθι.

 Μερικές λέξεις  που για εμένα ήταν αρκετές

 για να καταλάβω, 

ότι το παρελθόν μου  έδωσε δύναμη

για να μπορέσω εγώ   να κλείσω  αυτόν τον κύκλο.   

Να πατήσω   σε Αγία χώματα που πάτησαν οι πρόγονοι μου,

 να πατήσω στα ίδια σοκάκια που περνούσε

 ο παππούς ο Γιάννης όταν πήγαινε 

στην μεγάλη του γένους σχολή ,στο πατριαρχείο

στην Χαλκηδόνα με την Αγία Ευθυμία   

και στις γειτονιές και τα σοκάκια της πόλης.

Ένας παππούς που ήξερε τέσσερις γλώσσες

 σπουδαγμένος στην μεγάλη του γένους σχολή.

Έζησα τους γλάρους και τα δελφίνια

 που   κυνηγιουνται ,στο λιμάνι ανοιχτά

 και στα όνειρα , να περπατήσω  στην Αγία Σοφία. 

 Έζησα στις γειτονιές δίπλα στον Βόσπορο 

που  πήγαιναν στο Φανάρι  

να αγναντεύω και να μυρίσω  

αυτά που γευόμουν στην σκέψη, 

έζησα το όνειρο να βλέπεις την παλιά πόλη 

πίνοντας καφέ στο Βόσπορο και με τον ναργιλέ να φαντάζει 

το όνειρο της ανατολής μια θολή πραγματικότητα, 

που ξεπερνάει την αλήθεια. 

Μέσα στους χρυσούς μιναρέδες που προσπαθούν 

να κρύψουν τους σταυρούς της ορθοδοξίας... 

Τις στιγμές που  μύριζα το πεύκο  στην Αρετσού 

και ένοιωθα ότι κάποιοι με μιλούσαν   

από το παρελθόν, 

ναι έλα στην πρίγγιπο με τον Άι Γιώργη 

και τα Παιτόνια ,

έλα να δεις  τους Έλληνες που σε περιμένουν εδώ

μα κρύβονται φοβούνται δεν μιλάνε,

έχουνε τα μάτια σκυφτά,    

είναι αυτοί οι υποταγμένοι μωρέ που ξέμειναν 

και   δεν λυτρώθηκαν, μόνο κρύφτηκαν

πίσω από συμφέροντα και χρήματα  

και επιτέλους κατάλαβα γιατί εμείς  φύγαμε, 

γιατί εμείς δεν συμβιμβαστήκαμε

δεν μείναμε μαζί με την τουρκιά,

γιατί ήμασταν Μανιάτες μωρέ,

γιατί το αίμα των προγόνων μου κυλούσε

μόνο για την αλήθεια,

το αίμα των πειρατών και των πολεμιστών,  

εμείς είμαστε οι κατακτητές οι πειρατές και οι αγωνιστές,

δεν μπορούσαμε να μείνουμε συμβιβασμενοι .

Όλα  αυτά όλα, 

αυτές όλες οι μνήμες που μεγάλωσαν μέσα μου

κι έγιναν αλήθειες έγιναν ζωή, 

είναι  το παρελθόν που μπορεί και κλεινή 

ένα κύκλο στο μέλλον. 

Ένα κύκλο  από ζωές που  παιδεύτηκαν, πολέμησαν ,ταξίδεψαν

ξεκληρισθηκαν η χάθηκαν.

 Ένα κύκλο που θέλω που πρέπει να μεταφέρω εγώ

στο μέλλον  που ίσως κάποιος άλλος απόγονος  

όταν αισθανθεί ,

ότι   τα πετάγματα και οι μυρωδιές της ψυχής του στον ουρανό

αγγίζουν κάτι άγνωστα μονοπάτια, 

πάνω στον Ταΰγετο κάτι άγνωστα σοκάκια  μέσα στην πόλη,

κάτι  πετάγματα πάνω από τα κάστρα της Κωνσταντινούπολης,

όταν  αισθανθεί ότι η Ελλάδα δεν του αρκεί τόσο λίγη

γιατί αυτός την ονειρευόταν πάντοτε  τεράστια,

σαν τις άξίες της ψυχής και του παρελθόντος αυτού του λαού,

τότε μπορεί να βρει  λίγες περισσότερες γραμμές από εμένα

που θα τον οδηγήσουν αυτόν σ ένα άλλο κύκλο, τον ποιο μεγάλο

που  θα μάθει περισσότερα που θα ανακαλύψει περισσότερα 

τον δικό του κύκλο  μέσα από τα λίγα παραμύθια

του παρελθόντος, που ανακάλυψα εγώ. 

 Έλα εκεί λοιπόν να με βρεις στο μέλλον,

θα περπατάω κι εγώ

εκεί στο παρελθόν που περπάτησαν οι πρόγονοι μας, 

στην Σπάρτη στην Μάνη  στην Χαλκηδόνα στην Πρίγγιπο

στην Κωνσταντινούπολη στην Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. 

Στον Οίτυλο στον Ταΰγετο στον Δυρό,

εκεί στην σπηλιά που οι ψυχές ταξίδευαν 

από την κόλαση στον παράδεισο, 

άλλες έφευγαν και άλλες χανόταν μέσα στη ζωή.

Έλα να με βρεις κι εσύ,   

με τον δικό σου κύκλο να περπατήσουμε μαζί, 

να μιλήσουμε και να νοιώσουμε ότι για να είσαι Έλληνας,

πρέπει να έχεις τιμή αξιοπρέπεια αγώνες ελπίδες και μυαλό.

΄Ελα εκεί να με βρείς σε μια βόλτα στο δικό σου παρελθόν, 

ελα κει στου μυαλού τις στροφές θα σε περιμένω,

στις σκέψεις και στα ερωτήματα

στα γυρίσματα  της ελπίδας, 

για να ζήσω κι εγώ το μέλλον μαζί σου.  

Έλα να  αγκαλιαστούμε στον δικό σου κύκλο, 

για να πάμε μαζί  εμπρός και πίσω ,στο παρελθόν και στο μέλλον,

περπατώντας τον κόσμο... 

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΤΑΦΟΣ

Τάφος

27/5/2016

Θέλεις ν´ ανοίξεις λίγο το καπάκι και να δεις μια ηλιαχτίδα

 να περνάει μέσα μα δε σ´ αφήνει το χώμα, 

δε σ´ αφήνει το μπάζο κι εκείνα τα λουλούδια 

από τους συγγενείς, φίλους, πολιτικούς κι αρχόντους.

 Παλιές γκόμενες και γυναίκες ή παλιοί εραστές όλοι εκεί μαζεμένοι

 και εσύ σήμερα νεκρός μέσα στον τάφο χαμογελάς.

 Ουφ γλίτωσα, τους ξέφυγα κάτι ψιλά ακόμη για την κηδεία,

 κάτι ψιλά και για το ενοίκιο του τάφου 

και γλίτωσα απ´ αυτήν την πατρίδα.

 Δε ξέρω βέβαια τι θα γίνει αργότερα στην κόλαση ή στον παράδεισο,

 μα εγώ από ´δώ έφυγα και δεν ξαναγυρίζω, 

την έκανα ρε κοπρόσκυλα,

λίγο ακόμη στο κορμί και μετά άϋλος θα την κοπανίσω... 

Θα κάνω τη ζωή που ήθελα σε ταξίδια με τον άνεμο, 

σε παραλίες με γκόμενες που θα με θέλουν μόνο για το πνεύμα μου

 κι όχι για τα υλικά καλούδια που έσερνα με το κορμί μου τόσα χρόνια .

Σπίτια, αυτοκίνητα, χρήματα, δουλειές, δώρα, υποχρεώσεις 

κι όλα τ´ άλλα που με κάνανε συνετό άνθρωπο κι ειδικά σωστό,

απέναντι σε μια οικογένεια, 

 απέναντι σ´ ένα κράτος που δεν μου έδινε ποτέ, 

μα μου ζητούσε τα πάντα ,

 φόροι κι αλητεία!

Ο μεγαλύτερος αλήτης λοιπόν στην ζωή μου

 ήταν ένας φίλος και το κράτος. 

Ο φίλος μέσα  στην μιζέρια του, κοιτούσε πως θα επιβιώσει

 το κράτος,  κοιτούσε πως θα με γαμήσει.

Κι οι δυο είχαν όμως τον ίδιο σκοπό: 

Πως θα γελάσουν τον ίδιο άνθρωπο , πως θα τον εκμεταλλευτούν 

για να μπορούν να υπάρχουν, έτσι λοιπόν, το φίλο , 

τον έγραψα στ´αρχιδια μου

 μα το κράτος δεν γινόταν κι εγώ πάντα συνεπής 

αγωνιούσα για τ´ αύριο

να ´μαι σωστός  για να μπορώ να ζω μέσα απ´ αυτήν την πατρίδα. 

Ε λοιπόν, μαλάκας ήμουν !

Όσο πιο σωστός είσαι τόσο μαλάκας είσαι,

 μέχρι που στο τέλος άρχισαν να μου ζητάνε νταβατζιλίκι

  κάποιοι αριστεροί  Εθνοσωτήρες φασίστες με εικόνες 

από τον Άρη

 και από τον Τσε σαν Ευαγγέλιο 

 λες και ο Άρης τους είπε καταστρέψατε και ξεπουληστε  την πατρίδα

 αρκεί  να με κρατάτε στα κωλομέρια σας  ,  όλα τα χρήματα 

που ´παιρνα ετησίως σε φόρους ,

 το παρελθόν το μέλλον και την ζωή μου 

Ε και δεν άντεξα, "την έκανα" που λέτε.

Ελπίδα μου ο παράδεισος ή η κόλαση  

κι έκανα μια βουτιά στην απελπισία και...

Να, όλος χαρά στον τάφο μου. 

Τουλάχιστον να μη σας πληρώνω ρε καθίκια, 

να μην σας αισθάνομαι  με σιχασιά για τα ψέμματα και τα ξεπουλήματα 

προδότες και να κρατήσω και την αξιοπρέπεια μου. 

ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΡΩΣΤΆΩ ΤΊΠΟΤΑ ...

Ε χαρά λοιπόν μέσα στον τάφο με τα σκουλήκια 

να παίζουν μαζί μου και κάτι κατσαρίδες να με κοιτάζουν 

παράξενα

 που χαμογελούσα τόσο ευτυχισμένος ...

ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΑΝΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Η ΑΝΑΡΧΊΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΊΑΣ

18/10/2016 

Η αναρχία της εξουσίας περιορίζει 

τους ορίζοντες της ζωής 

χαράζοντας μέσα σε στενές μικροαστικές γνώσεις,

στο μέλλον της ανθρωπότητας σύνορα . 

Ποιος έχει να δώσει άραγε κάτι που δεν του ανήκει

κλέβοντας απ' την ειρήνη  

προσμονές, ψεύτικες προσμονές 

ορίζουν συμπεριφορές 

χωρίς ουσία παρα μόνο με πίκρα στην άκρη

του κουταλιού με το δηλητήριο 

ελπίζοντας ότι το κορμί,το σώμα, 

ο έρωτας, η ψυχή, η γέννηση, η ζωή 

είναι μόνο για εκμετάλλευση, για ξεπούλημα 

την κατάλληλη στιγμή της ευκαιρίας. 

Άνθρωποι που σχίζουν τα όρια όταν πέρα

από την εξουσία,

ζητούν κι άλλες απολαύσεις χρήμα,καταδίκη

καταπίεση, θάνατο, όλεθρο.

Διεστραμμένες ψυχές αυτές οι ίδιες 

που εκλιπαρούν γι' αγάπη

αυτές οι ίδιες καταδικάζουν την αγάπη

 την καίνε

την βομβαρδίζουν, την εκτελούν,

σκοτώνοντας τα όνειρα, σκοτώνοντας τις ελπίδες. 

Εξουσία κι αλαζονεία κάνουν 
παιχνιδάκια με στρατούς, 

με λυτρωτικές ιαχές, προκαλώντας για αίμα

προκαλώντας για θάνατο...

Ξεριζώνοντας απ' την γη και θερίζοντας κεφάλια 

λες κι ο θάνατος άμα τον σπείρεις 
πάνω στην γη θα φυτρώσει.

Ηγετίσκοι που με τρελά μάτια αφού γευθούν

την εξουσία, 

θέλουν κι άλλα κι άλλα κι άλλα μετρώντας

κρεμασμένες ψυχές, 

στ' αγκαθωτά σύρματα του φασισμού 

όποιος προλάβει να κάνει τα περισσότερα, 

όποιος προλάβει να φορτώσει μ' αδικία

περισσότερο την γη μας.

Αλλόθρησκοι πίσω από την αλαζονεία

της θρησκείας τους, 

το μόνο που φαντάζονται είναι η κόλαση 

υποσχόμενοι παραδείσους. 

Πέθανε για ν' απολαύσεις 

αυτή είναι η ελπίδα των αποστράτων 

της κόλασης,της ανθρώπινης εξουσίας.  

Όταν το μυαλό διαστρέφεται τότε 

όπως και να λέγεσαι

Χουσεϊν, Άσαντ, Πινοσέτ,  Ερντογάν 

Μέρκελ, Ορλάν ή Τσίπρας 

Ομπάμα η  κορεατική μαϊμού 

είσαι υπόλογος  θανάτου.

Όταν τα όνειρα σου είναι ο θάνατος

της ανθρώπινης ψυχής για την εξουσία 

όταν η τρέλα σου σε οδηγεί  

σε ανεύθυνες πράξεις

που αφαιρούνται ζωές και δημοκρατικές 

ελευθερίες 

τότε είσαι απλά εχθρός της ανθρωπότητας. 

Είσαι ο επόμενος 

ή ο προηγούμενος εγκληματίας 

που δεν σε έστειλε καμιά εξουσία, 

με κανένα δικαίωμα, να εκτελέσεις ζωές 

είσαι ένας απλός εγκληματίας 

του ανθρωπίνου γένους 

που σε εξουσιάζει η αναρχία της εξουσίας. 

Αφού συνεργάζεσαι με τον διάβολο, με το κακό 

κι όχι με τον Θεό  

ή με οποιαδήποτε θρησκεία προσπαθεί 

να διαδώσει το καλό

κι όχι  τον θάνατο.

Η Δημοκρατία, η Ελευθερία της σκέψης 

κι η δημιουργία, 

ανήκει στον ελεύθερο άνθρωπο, που επιλέγει  

τον τρόπο της ζωής του.

Οι υποκρισίες κι οι συνεργασίες 

σε επίσημες συγκεντρώσεις, 

που ετοιμάζουν τον όλεθρο ανήκουν 

στην τρέλα της εξουσίας 

που προσπαθεί εκβιάζοντας 

την ανθρώπινη ψυχή 

να κτίσει όνειρα μέσα στην φωτιά 

της κόλασης  

και στον όλεθρο του θανάτου.

Καταδικάζεστε...

Υποκρισία και φασισμός εξουσιάζουν 

αυτή την εποχή τον κόσμο. 

Η αναρχία τής εξουσίας σ' όλο της το μεγαλείο... 
ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

                                                                                       ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΝΤΟΝΙΟ ΣΤΡΙΓΚΑΝΟΛΙ

ΜΗΝΥΜΑΤΑ

  Μηνύματα

14/10/2016

Άρχισαν να έρχονται τα μηνύματα του χειμώνα  

σιγά σιγά με κάτι σύννεφα σκόρπια 

μες τις καρδιές  για τα χαμένα του καλοκαιριού

και για μια άνοιξη που τόσο γρήγορα 

μας άφησε σκορπώντας στιγμές έρωτα

στον χρόνο.  

Αυτές τις στιγμές που χάσαμε η κερδίσαμε

τις αφήσαμε η τις κάναμε δίκες μας 

μες στο καλοκαίρι, με ιδανικούς έρωτες

με γνωριμίες και με σκιρτήματα.  

Πόσα αχ, πόσα μπορεί να είναι όλα αυτά

που μας κάνουν καλύτερους στο σήμερα  

να μην πέφτουμε να μην μας τρώει  το άγχος

και να τολμάμε, μηνύματα μηνύματα σου λέω 

ανάμεσα στα σύννεφα ξέρεις. 

Αυτά που αφήνουν τον ήλιο να αγγίζει 

με ελπίδες, 

μόνο μερικούς τοίχους στα σπίτια 

και να αναδεικνύει  την συννεφιά  

την σκιά σε άλλα. 

Ήλιος σκιά ήλιος σκιά σαν τις μέρες μας 

ζέστη κρύο ζέστη κρύο,  σαν την ζωή μας

σαν την καρδιά μας σαν την ψυχή μας, 

που μας αφήνει πολλές φορές στα κάτω μας

να σερνόμαστε για κάτι μικρο η για κάτι μεγάλο. 

Αντίθεση που μας πληγώνει

όταν σκεφτόμαστε  τα όρια μας 

και βλέπουμε ότι σερνόμαστε το ίδιο,

από μια μεγάλη αγάπη με ένα χαμένο φιλί,

απ μια καλή λέξη με χιλιάδες σ αγαπώ 

κι όμως πολεμάμε να σηκωθούμε, 

γιατί έτσι πρέπει μηνύματα λοιπόν. 

Μέσα από τα σύννεφα που μαζεύονται 

προμηνύοντας το καλωσόρισμα 

ενός ακόμη χειμώνα , ενός χειμώνα

που θα μετρήσουμε πάλι τις αντοχές μας

τα συντρίμμια μας και τα όνειρα μας

που θα πλάσουμε το μέλλον

και θα ξεχάσουμε το παρελθόν 

κλάματα  ίσως κλάματα να μας μαλακώσουν 

όλα τα καψίματα των περασμένων

σαν βότανο στα μάτια ένα βότανο

που μαλακώνει ψυχές,

που πηγάζει μέσα από την χειμωνιάτικη τύχη

ναι εγώ κλαίω τον χειμώνα περισσότερο

για αυτό δεν πιστεύω αυτούς που κλαίνε 

την άνοιξη η το καλοκαίρι, 

δεν υπάρχει λόγος να κλαις στην γέννηση 

και στα νιάτα μα στον χειμώνα. 

Μερικές φορές υπάρχει αναλογίζεσαι 

τα περασμένα τα καλά και τα άσχημα

και τα μετράς, τα περισσότερα χάνουν 

κι αν τα άσχημα 

είναι τα περισσότερα, τότε το κλάμα

είναι ασύγκριτο νοερό. 

Ζούσα ένα χειμώνα μες την άνοιξη

απελπισία και μίσος μόνο για εμένα 

μα όλο ξεχνάω τα σύννεφα

που τώρα είναι ακόμη περισσότερα, 

τώρα δεν αφήνουν καθόλου τον ήλιο να περάσει

είναι βαριά και σε κάποια σημεία μελιτζανιά

μαύρα, 

πόσο δύσκολα είναι όλα αυτά 

για να σηκωθούν οι άνθρωποι 

πόσο δύσκολος θα ναι ο χειμώνας 

κι αν βρέχει, αν χιονίζει αν κάνει παγωνιές,

πως θα τα καταφέρουμε να αναπνέουμε

να αγωνιζόμαστε   να κρατιόμαστε

σιμά στην φύση δυνατοί κι ακέραιοι 

και ν αποφεύγουμε 

τις κακοτοπιές του χειμώνα.

Στις ψυχές χειμώνας , στις σκέψεις  

παγωμένες πνοές χαράζουν τα σωθικά

και βγαίνοντας ξεσκίζουν τα δέντρα

και αυτά με τα παγωμένα κλαδιά τους

παγώνουν τις σκέψεις, τα σώματα

των ανθρώπων για να τα σώσουν

από την μιζέρια , εμείς καίμε τα ξύλα 

από τα δέντρα

για να ζεσταθούμε

και τα δέντρα με την απουσία τους καίνε 

την ομορφιά της γης και μας αφήνουν 

να κάνουμε όνειρα μέσα στα τσιμέντα τα σίδερα

και τις πλαστικές γλάστρες με τα φουσκωμένα

από ορμόνες λουλούδια, 

αυτά που ανθίζουν οποιαδήποτε εποχή γιατί έτσι. 

Χειμώνας λοιπόν και εκεί ανάμεσα 

στην σκέψη ότι μια ελπίδα εχθές 

ήταν στο χώμα  πεσμένη,

κουρασμένη απελπισμένη από εσένα, 

μέσα στις λάσπες από την βροχή  

ξεσηκώθηκα να συνεφέρω εσένα  κι έμενα

από τις μαύρες μπογιές της ζωής.  

Εκεί ανάμεσα έβαλα λίγα αστεράκια 

έκανα δυο κορυφές από έλατα 

μερικά κυπαρίσσια και κάτι αλλόκοτα πεύκα 

να στηρίζονται πάνω σ ένα λευκό τοπίο, 

ένα ξαπλωμένο φεγγάρι δίπλα σε μερικά

άλλα αστερία και ένα ακόμη άστρο φωτεινό

πάνω από ένα στάβλο, 

α, και μερικά αγγελάκια χαμένα 

εδώ κι εκεί να χορεύουν μαζί με κάποιες νεράιδες

μέσα στην νύχτα. 

Όχι, όχι μωρέ ακόμη δεν ήρθαν

 τα Χριστούγεννα  

είναι νωρίς όλα είναι νωρίς, 

εκτός από τα σύννεφα όλα τα άλλα λείπουν

ούτε χαρές ούτε λύπες,

ούτε συναισθήματα ούτε προσδοκίες,

ούτε χαρμόσυνες φωνές ούτε ευχές

Μόνο  κάτι ετοιμασίες για τον χειμώνα που έρχεται

μόνο κατι καθαρίσματα σπιτιών τινάγματα χαλιών

και κάτι παράθυρα ανοιχτά ακόμη, 

να πάρουν τις τελευταίες ανάσες

πριν τον μεγάλο χειμώνα,  ναι μόνο τα σύννεφα

είναι εδώ και κάτι βροχές 

που μας καλωσορίζουν στην εποχή  

που  θα είναι όλα τόσο έντονα τόσο κρύα 

τόσο ήσυχα   σαν την απελπισία. 

Ζωγραφισμένη ανάμεσα στις ελπίδες 

σαν τις φωνές των παιδιών που κρύφτηκαν 

που χαθήκανε μέσα στα σχολεία, 

πίσω από τα γράμματα και την αλφαβήτα,   

αχ, αυτά τα σύννεφα   πόσο λυπημένα είναι, 

σαν να έχουν πρόσωπα χιλιάδες και να είναι 

όλα σκεφτικά, έχω   να ζεσταθω, έχω  να φάω    

έχω  να αγγίξω την επόμενη μέρα

την ζωή. 

Η, δεν  θα ελπίζω ποτέ   για ένα αύριο

που  θεωρό είναι δικό μου  μα μου το κλέψανε,

αχ αυτά τα σύννεφα από την μια μεριά

και η ζωή η αληθινή από την άλλη 

με κάνουν και σέρνομαι ανάμεσα 

σε μηνύματα που βλέπω 

και μόνο εκεί απέναντι σε κάποιες σελίδες 

μια φάτνη με κάνει να ελπίζω. 

Εκεί μετά από κάποιους μήνες  η γέννηση  

θα μας οπλίσει με κουράγιο 

για τις επόμενες μέρες 

μέχρι  να φτάσουμε στα Χριστούγεννα

στις γιορτές

και να αρχίσει η κατηφόρα  της επόμενης χρονιάς.

Ας αγκαλιάσουμε την ελπίδα 

όσο και να καίει η  ανάσα,

ανάσα ανάσα ανάσα, αυτό μας έμεινε

και κάτι σύννεφα να μας σκεπάζουν

 με ενδιαφέρον και θαλπωρή, 

 ακόμη.

Μηνύματα στο μέλλον σου λέω 

για τις προδοσίες

που μας απειλούν ακόμη, στο τώρα 

και στο αύριο...

ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΡΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ