ΑΣΎΜΜΕΤΡΕΣ ΣΧΈΣΕΙΣ ΖΩΉΣ
15/9/2015
Πρέπει να τελειώσει αυτό το μαρτύριο της σχέσης, πρέπει να μιλήσουμε
να καταλάβεις να με καταλάβεις
και να κρατήσουμε η να διαλύσουμε αυτήν την χαμογελαστή αύρα της ζωής ,
αυτήν την ευλογία που μας έδωσε ο Θεός αυτό το χάρισμα της φύσης,
δεν είναι μια απλή σχέση όταν δυο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι
δεν είναι μια ανάσα ένα κοίταγμα η ένα φιλί είναι όλα.
Μην με κοιτάζεις έτσι ένοχα πες μου τι θέλεις μιλα μου χάιδεψε την ψυχή μου
με αλήθειες η και με ψέμματα άνοιξε αυτό το καρύδι που κατόρθωσε να σε κυριεύσει
να σε πνίξει , μα εσύ μα εσύ ολόκληρος άνθρωπος είσαι κατάλαβε απλά πράγματα
και μην υποχωρείς μην τραβάς πίσω την ζωή μην αφήνεις να σε πάρει από κάτω
ένα τίποτε ένα ασήμαντο τίποτε ωχ πόσο είσαι θεά πόσο είμαι ερωτευμένη,
θα λεγες άσε να ξεφλουδίσουμε ακόμη αυτή την φλούδα από την Ζώη
και εκεί μέσα ας γελάσουμε,
με τους χυμούς , κοίτα με όπως σε κοιτάω νιώσε το μεγαλείο που πήρες
από αυτό το τεράστιο σύννεφο αγάπης, που μου έδωσες από αυτό που πήρα
που το έκανα δικό μου και πέταξα μαζί σου,
όχι όχι δεν παραλογίζομαι όχι δεν είναι τόσο απλή η αγάπη
τόσο απλή η ρημαγμένη ζωή μας,
είναι ένα δώρο, πάρτο και άφησε με στην χαρά της ηρεμίας
όταν σ έχω δίπλα μου όταν ακούω την ζωή σου να πεταρίζει κοντά μου
όχι σαν ένα φυλακισμένο πουλί, μα σαν ένα κυρίαρχο πλάσμα
που αγόρασε τόσο φθηνά
την Ακριβή ζωή μας , ναι, ναι , εσύ και εγώ ας χαϊδέψουμε τις όμορφες στιγμές
και ας τις κάνουμε ομορφότερες.
Καις καις σαν τις αμαρτίες της Ζωής και προσπαθείς να με παρασύρεις κι εμένα.
... Δεν καταλαβαίνεις το πάθος του έρωτα που με λούζει για εσένα
δεν καταλαβαίνεις ,
ότι προσπαθώ να σε σβήσω σαν το νερό να σ αγκαλιάσω και να σε κυριεύσω
αυτές όλες τις μικρές φλόγες που όρμούν από το στήθος σου από το μυαλό σου
από το κολασμένο κορμί σου να τις τιθασεύσω.
Θέλω σαν καταρράκτης να σε σβήσω πέφτοντας πάνω στο κορμί σου
μην με μιλάς έτσι πρόστυχα,
μην με κοιτάς καθόλου, δεν καταλαβαίνεις ότι δεν μπορώ να αντέξω
αυτήν σου την αδιαφορία
προς εμένα, δεν καταλαβαίνεις ότι η εξιλέωση για εμένα θα ήταν
μόνο αν σε κυρίευα,
η αν με κυρίευες μα πως πώς θα μπορέσει η φωτιά που έχεις μέσα σου
να σβήσει
όλο το νερό του κόσμου που υγραίνει την ψυχή μου ,
για αυτό και δεν μπορώ δεν μπορώ να συνεχίσω μαζί σου
πρέπει να σταματήσουμε
αυτήν την σχέση να βρω την απόλυτη εξιλέωση αγαπημένη.
... Σ αγαπώ κοίταξε στα μάτια σ αγαπώ δεν θέλω να σβήσεις μέσα μου
όλο αυτό τον όλεθρο όλη αυτήν την κόλαση που πηγάζει από μέσα μου
για εσένα,
σ αγαπώ σ αγαπώ σ αγαπώ ,
θέλεις να κλάψω για να σβήσω μόνη μου όλη την φωτιά
που με καίει όμως όχι προτιμώ να καίγομαι έστω και μόνη για εσένα,
προτιμώ να σε σκέφτομαι και να αγκαλιάζω τον ήλιο την φωτιά
που δεν σ αφήνει να σκεφτείς,
δεν θέλω να με σβήσεις δεν μπορείς να πάρεις από μέσα μου όλα αυτά
που αισθάνομαι για εσένα είμαι γυναίκα και εσύ,
όμως αγαπιόμαστε,
όταν σ αγγίζω όταν με φιλάς τότε δεν υπάρχει ούτε φωτιά ούτε νερό,
δεν υπάρχει παρ μόνο η ζωή μας δεν θέλω να με σβήσεις,
δεν θέλω να σ απαρνηθω
δεν θέλω να χαθούμε να χαθεί η αγάπη μας,
θα αντισταθώ δεν θα αφήσω ποτέ αυτό που αισθάνομαι
για εσένα να χαθεί δεν θέλω εξιλέωση οι κολασμένοι μόνο
ζητούν την κάθαρση,
και εγώ απλά έχω μια φωτιά που με καίει είμαι ερωτευμένη.
...Ματωμένα είναι τα χείλη μου από τις δαγκωματιές λες και προσπαθώ
να φιλήσω
μανα λύκαινα , λες και προσπαθώ να αγκαλιάσω κορμί λιονταριού
εσένα θέλω όταν είσαι ήρεμη εσένα θέλω κι εγώ να ηρεμήσει η φωτιά σου,
να μείνεις κόντα μου και να απάλυνες την έλλειψη σου,
γυρνάς κάθε βράδυ λες ότι μ αγαπάς και γυρνάς την νύχτα
σ όλους τους περίεργους δρόμους ,
σ όλα τα παράξενα μαγαζιά χωρίς ταυτότητα και ψάχνεις
τις χαμένες σου λάμψεις ,
τις φλόγες σου τις σπίθες σου ψάχνεις την παιδική σου ηλικία
η τα απελπισμένα
σου όνειρα,
στις ξεχασμένες γραμμές των τραίνων και στις πρόχειρες κρυψώνες του έρωτα.
Πως μπορείς να κρύβεσαι από τις αλήθειες μου, πως μπορείς να μην υπολογίζεις
πόσο καθαρά σου φέρθηκα σαν γυναίκα σαν άντρας σαν εραστής,
πόσο σ αγάπησα πόσο ερωτευμένη είμαι ,πόσο ερωτευμένη είσαι,
και πόσο όταν με είχες ανάγκη ήμουν δίπλα σου
θυμάσαι όταν μου μιλούσες όταν έκλαιγες,
όταν ήθελες να ξεσπάσεις να γλυτώσεις από τα αδιέξοδα,
μ αγκάλιαζες στο κρεββάτι τρέμοντας
και σ έσφιγγα επάνω μου παθιαζόμασταν από τα ίδια δροσερά κύματα
και οι δυο
και άφηνες την φωτιά σου στα φιλιά μου να δροσίσει κάθε νύχτα,
αφήνοντας το κορμί σου
τα πόδια σου να δεχτούν την θεϊκή μας δύναμη και όχι να τρέχουν
σαν εξόριστοι δούλοι,
να βρουν το άγνωστο μέσα σε καταγώγια.
Φοβάμαι φοβάμαι να σ αγγίξω πλέον φοβάμαι όχι μόνο
την χαμένη σου ψυχή ,
μα και το τρελαμένο σου κορμί πόσο άρρωστο μπορεί να είναι
και βλέπω όρια στην ζωή μας,
όρια χωρίς ορίζοντες παρ μόνο με θλίψη κι όμως σε θέλω λατρεία μου
τόσο παθιασμένα ,
ξημέρωσε ελα να κοιμηθούμε.
...Δεν καταλαβαίνεις δεν κατάλαβες ποτέ σου ότι η αγάπη μου για εσένα
δεν έχει σχέση
μ αυτό που θέλω εγώ στην ζωή,
ναι σ αγαπώ κι εγώ ,
μα δεν μπορώ πνίγομαι κοντά σου δεν μου αρκεί η δροσιά σου
δεν μου αρκεί μόνο η αγάπη σου,
πνίγομαι μες την απέραντη σου θλίψη στα απλά θέλω σου θέλω να ζήσω
θέλω να κλάψω θέλω να ερωτευτώ να με κοιτάξουν μάτια θολά
ερωτικά πεινασμένα,
για σάρκα να με σφίξουν το κορμί ερωτικά και βαθιά μέσα μου να νιώσω
το απόλυτο .
Θέλω
να καίγομαι και να παίρνω δύναμη να ανανεώνομαι και να αφήνομαι
σ ένα απόλυτο χάος,
αλλιώς θα καταστρέψω εσένα και θα καταστραφώ
αλλιώς θα γκρεμίζομαι κάθε μέρα κάθε βράδυ και θα μυρίζω όχι φωτιά μα κόλαση
συναισθημάτων, δεν καταλαβαίνεις σ αγαπώ μα σκέφτομαι και άλλες ευκαιρίες
σκέφτομαι δρόμους με λαμπερά φώτα σκοτεινά δωμάτια
παθιασμένα
χέρια, ιδρωμένα κορμιά.
Σκέφτομαι την λύτρωση της στιγμής μήπως και μπορέσει να σώσει
τον κόσμο μας τον κόσμο μου,
εχτές ήμουν με μια φίλη μας και την φιλούσα , ξέρεις εσύ
ένοιωσα να κυλάει μέσα μου
όλος ο παράδεισος τυφλό το μυαλό μόνο οι αισθήσεις λειτουργούσαν
και το πάθος ο πόθος,
λες και χόρευα μαζί της τον πιο παθιασμένο σκοπό αν δεν με σταματούσε
η φωτιά μου θα ρουφούσε όλη την ψυχή της.
Άλλες φορές εγώ είμαι αυτή που ζαλίζομαι από το πάθος
και αυτή η εξάντληση,
δεν έχει να κάνει παρ με το απόλυτο δεν φταις εσύ δεν φταίω εγώ
μα η ολοκλήρωση της σκέψης της φωτιάς των συναισθημάτων
και όταν μπορώ και αισθάνομαι το τέλος,
όταν αισθάνομαι τελευταία
μπορώ να ξεκινάω πάλι από την αρχή να ελπίζω.
Φύγε άσε με άσε με να καίγομαι μόνη μου μην με σβήνεις, φύγε σε παρακαλώ
η μη μου μιλάς άλλο πραγματικά ξημέρωσε ναι,
να κοιμηθούμε ξεκινάει μια νέα μέρα,
δρόσισε με για λίγο δώσε μου λίγη από την αγαπημένη σου υγρασία,
δώσε μου δύναμη για να ξεκινήσω τον δρόμο μου και σήμερα
χωρίς να καώ ολοκληρωτικά,
είναι τόσο γλυκιά η αγκαλιά σου ...
ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΝΑ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ
