Ο χαμένος πρίγκηπας ...

                                                         22/02/2013

                                                                ΙΣΤΟΡΙΑ

Γεννήθηκες σε μιαn άλλη εποχή...

Ανάμεσα σε μπουκαμβίλιες και πεύκα ,

σ´ ενα υπέροχο νησί της Ανατολής στις αρχές του περασμένου αιώνα …

Στήν Πρίγκηπο...

Στην κλειστή θάλασσα του Μαρμαρά, καταδικασμένος

απ´ την πρώτη πνοή , το πρώτο άνοιγμα των ματιών,

να μη ξαναδείς ποτέ αυτόν τον μαγικό τόπο...

Αυτήν την ήρεμη Παραδείσια τοποθεσία...

Μόνο αγώνας και πίκρα θα 'κλεβαν από την ζωή σου

τα όνειρα και τις ελπίδες  και θα προχωρούσες

πάνω σε δρόμους,

που θα σ´ έφερναν κοντά στην aθανασία γιατί

μόνο ´κει θα ησυχαζες...

Βαπτιστικές  με τ´ όνομα του Χριστού , "Εμμανουήλ"

στο ναό της Παναγίας της Πριγκήπου,

δέκα ημερών ταπεινός το 1923 στις 23 του Δεκέμβρη και μετά από τις πρώτες δέκα μέρες της ζωής σου,

ο Γιάννης  κι η Άννα οι γονείς σου, σε πήραν μαζί μ´ όση αξιοπρέπεια είχαν και μπήκαν σ´ ενα καΐκι, διωγμένοι απ´ την Τουρκική  εξουσία....

Σε συμφωνία με το Ελληνικό κράτος!!!

Ήσουν " ανταλλάξιμος "...

Για φαντάσου...

Κι έτσι μαζί με άλλους τριάντα Έλληνες, ξεκίνησες το μεγάλο ταξίδι της ζωής ...

Πάντα θυμάμαι,  πρώτος σταθμός για σένα ήταν ο αγώνας, δεύτερος ο θάνατος...

Μα γεννημένος με τη δύναμη της καρδιάς και το θάρρος του μυαλού, τα ξεπερνούσες ...

Δέκα πέντε μέρες ταξιδεύες βρέφος,  αρρώστησες απ´  το κρύο και την υγρασία απ´ την πείνα, ενα μωρό που το κουνούσε για να κοιμηθεί ο Ποσειδώνας , 

το ζέσταινε ο ήλιος, το τάϊζε η πείνα και ο Μορφέας του 'δινε πάντα με τη ξεκούραση, παράταση ζωής...

Να τον πετάξουμε στη θάλασσα, έλεγαν...

θα μας πάρει μαζί του, φώναζαν...

Αρρώστησε ο μικρός...Και κοίταζαν με τρόμο οι πατριώτες σου ...

Αμίλητη η Άννα σ´ είχε αγκαλιά σφιχτά και ο Γιάννης έλεγε : " θα σας πάω εγώ πιο γρήγορα στην κόλαση, κανείς δε θα πλησιάσει τον Εμμανουήλ...

Δέκα πέντε  μέρες, μαζί μ´ άλλα καΐκια  μεσ´ στη θάλασσα, μέσα στον άγριο Χειμώνα , μέσα στα κύματα, π´ άνοιγαν διάπλατα τα στόματα τους να σας καταβροχθίσουν....

Μέσα σε κατεστραμμένα όνειρα,
μ´ οδηγό μόνο το Θεό και την ελπίδα , μέσα σε μια θάλασσα από δάκρυα, το Αιγαίο....

Πλησιάσατε στον προορισμό σας, σε μια παραλία της Θεσσαλονίκης τη Σαλαμίνα, κάπου εκεί στη Μπότσαρη . 

Πάτησαν στην αμμουδιά όλοι μαζί οι νησιώτες και ´συ μαζί, δυνατός, έτοιμος σε μια άγνωστη πόλη, μ´ ενα κάστρο ψηλά, 
που θα σε κρατούσε για όλη σου τη ζωή κοντά της...

Στις αλάνες,τις σκηνές, στα προσφυγικά  από ξύλο και λαμαρίνα , βρήκες το δεύτερο σπίτι σου, μακρυά από το ξύλινο διώροφο της Πριγκήπου,
που δεν το ξανά δες ποτέ, εκεί που η ζωή της οικογένειας, είχε περάσει με πλούτη κι όλα τα καλά του Θεού , ξαφνικά οι Τούρκοι Μουσουλμάνοι , οδήγησαν έναν ολόκληρο λαό, μετά απ´ την ήττα των Ελλήνων στρατηγών,
στα βάθη της Μικράς Ασίας στην εξορία της μητέρας Ελλάδας....

Έτσι, τα παιδικά σου χρόνια στην πατρίδα Ελλάδα πέρασαν μέσα στην πείνα και στην αγωνία του αύριο...

Τα καλοκαίρια μπάνια στην παραλία της Σαλαμίνας και σκαλωμαρία στα τραμ,
στις βόλτες στην παλιά Θεσσαλονίκη …

Σχολειό δημοτικό, γράμματα και μαθήματα  από λύρα και ούτι από τους πρόσφυγες πατριώτες...

Ρεμπέτικα ακούσματα, σε μια γεννημένη εποχή για ρεμπέτες άρχοντες και ήρωες .

Καραβοκύρης ο ένας ο παππούς ο Σωτήρης Σπηλιωτίδης, αρμένιζε με δυο καΐκια , το ´να στη θάλασσα του Μαρμαρά και τ´ άλλο στο Βόσπορο. 

Μ´ αρχοντικό στη Χαλκηδόνα της Βιθυνίας,  υπηρέτες και εξοχικό στην Πρίγκηπο. 
Υπηρέτες Τούρκους Μουσουλμάνους απ´ τα βάθη της Μικράς Ασίας, Τούρκους που δε σήκωναν τα μάτια όταν τους μιλούσε και οι προσταγές του είχαν μόνο την κατάφαση : " εβετ εφέντημ" !

Δυνατός, σκληρός άνθρωπος, γνήσιος Κωσταντινουπολίτης , γενιές ολόκληρες λέγανε, για τον Σωτήρη Σπηλιωτίδη,  ότι η γενιά του, το παρελθόν του έφτανε στην δημιουργία του μικρού χωριού Χαλκηδών , που έγινε πριν από τα τείχη της Πόλης,  πριν ακόμα και από την Αγιά Σοφία....

Λεγαν´ οι παλιοί, πως  όποιος απ´ τους γόνους αυτής της
"γενιάς" μπορέσει να πάρει μια πέτρα,
μέσα από την Αγιά Σοφία αυτός θα αποδείξει  ότι αυτή η γενιά,
ήταν αυτή που έχτισε αυτό τον Ναό της Ορθοδοξίας.  

Μύθοι και ιστορίες που δε θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια, 
μα η αλήθεια  πάντα θα μας αγγίζει σαν την ευλογία της ζωής και το μέλλον θα μας αγκαλιάζει σεμνά , 
γιατί θα ξέρει ποιοι είμαστε μαγικά!!!

Αραμπατζής ο άλλος στην πρίγκηπο, ο Νικόλας ο " κλουτής", με γλέντια και ρακές , μα και νοικοκύρης, δουλευτάρης , με δυο άραμπάδες  και με τέσσερα άλογα...

Γλεντζέδες , χαρούμενοι άνθρωποι και Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι. 
Ζούσε με πίστη στην Ορθοδοξία και στην πατρίδα ,
λέγανε για τον Νικόλα. 
Στα γλέντια τον τραγουδούσαν:
"Αραμπατζής περνά, μα ποιος αραμπατζής !!!Ο Νικολής ο "κλουτής" ο πρώτος ρακιντζής" . 

-Με λίρες μωρέ, με χρυσό, 
αντιμετώπιζαν την ζωή...

Στο πανέμορφο νησί με τις μπουκαμβίλιες, θέρετρο των πλούσιων της Κωνσταντινούπολης ,
με το μοναδικό μοναστήρι του Αη- Γιώργη στα ψηλά,  χαμένο μέσα σ´ ένα δάσος από πεύκα, εκεί γνωρίστηκαν  ο  Γιάννης με την Άννα, οι γονείς σου...

Ο Γιάννης σπουδαγμένος, στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, με τ´ ελληνικά, τουρκικά και γαλλικά του!Όμορφος, σαν κυπαρίσσι ψηλός !!!Κα η Άννα του,
πανέμορφη νεράϊδα της Πριγκήπου, 
μεγαλωμένη μέσα στ´ αρώματα, τα γλυκά και τις τσικουλάτες. 
Σαν περιστέρια γνωριστήκαμε στον Αη-Γιώργη,  μεγάλος έρωτας και παντρεύτηκαν στην Παναγία  εκεί που βαφτίστηκε ο Εμμανουήλ Σπηλιωτίδης, 
πριν απ´ το μεγάλο ταξίδι της ζωής.

Ο Σωτήρης ο Σπηλιωτιδης λένε πως όταν έφυγαν τα παιδιά του,
βούλιαξε με το καΐκι μέσα στη θάλασσα του Μάρμαρα. 

Χάθηκε , μωρέ ο παππούς κι όλο το παρελθόν μαζί του!!!

Μεγάλωσε ο Μανώλης στις αλάνες  της Σαλαμίνας, εκεί όπου απ´ άλλους πρόσφυγες από μικρός έμαθε να παίζει ούτι και λύρα, ακούγοντας ιστορίες  μόνο για τα παλιά και ωριμάζοντας δίπλα στον πόνο, στην αδικία,
μα και σε άξιες όπως αγώνας για την πατρίδα και την ελευθερία. 

Το 1936 πήγαν  στο χωριό " Δροσερό" δεκατριών χρόνων, δύσκολα χρόνια για την πόλη της Θεσσαλονίκης , δεν υπήρχαν δουλειές και ζουσαν  και μια δικτατορία του Μεταξά που κυνηγούσε όλους τους προοδευτικούς Έλληνες. 

Ανάγκασε και  τον Γιάννη Σπηλιωτίδη να πάρει την οικογένεια του και να παει να καλλιεργήσει χωράφια ,
απ´ενα προσφυγικό κλήρο!
Ένας άνθρωπος που μεγάλωσε μέσα σε μια πόλη με σπουδές και προοπτικές, τώρα ν´ αγωνίζεται  μέσα σ´ ένα περιβάλλον τελείως άγνωστο. 

Μετά τις κακουχίες της προσφυγιάς, ο αγώνας του χωριού για το Μανώλη , για την καθημερινή επιβίωση μ´ ένα πατέρα αμάθητο σε δουλειές του χωριού, τον κάνει ν´ αναλαμβάνει σιγά-σιγά πολλές ευθύνες , για τη συντήρηση της οικογένειας. 

Δουλεύει ο μικρός πρίγκηπας και στα χωράφια και με τα ζώα   προσπαθώντας πλέον μόνος να συντηρήσει και να επιβιώσουν όλοι. 

Κάνει γελάδια οκτώ! Δικά του! Έτσι μεγαλώνουν και αυτός κι οι δυο αδελφές του,  η μεγάλη η Νίκη και η μικρή η Γεωργία.

Ο αγώνας στο χωριό συνεχίζεται μέχρι το 1942. 

Τότε , μέσα στην μεγάλη Κατοχή  των Γερμανών ο Μανώλης, νέο παλικάρι έφερνε αγροτικά προϊόντα με το κάρο στη Θεσσαλονίκη και έτσι έγινε και σύνδεσμος του ΕΛΑΣ με το χωριό. 

Κάποιοι ρουφιάνοι προδότες των Γερμανών, τον πρόδωσαν,  για τη δουλειά που έκανε και μέσα στο σινεμά "Κυβελεια" του είπε ο σύνδεσμος του στην Θεσσαλονίκη: " Μανώλη μην ξαναγυρίσεις στο χωριό, τ´ όνομα σου το ´χουν οι Γερμανοί θα σε συλλάβουν" !!!  

Έφυγε γρήγορα, να γυρίσει τ´ άλογα και το κάρο πριν απ´ το ξημέρωμα   πριν απ´ το πρωί...

Στο δρόμο πάλι οι νεράιδες το φώτιζαν, το φεγγάρι και τ´ αστέρια τον τραγουδούσαν, 
μέσα στην νύχτα και οι ρόδες απ´ το κάρο κυλούσαν στην τελευταία διαδρομή για την επιστροφή, βγάζοντας σπίθες πάνω στις πέτρες και τα γιοφυρια...

Τα παράτησε πριν την αυγή και έφυγε για το βουνό, να γίνει "αντάρτης" , να πολεμήσει κατά των κατακτητών , γιατί ένας πρίγκηπας δεν παραδίδεται ποτέ και ούτε συμβιβάζεται, παρα μόνο πολεμά γι ' αξίες ζωής!!!

Σύννεφα...Πολλά σύννεφα, αγώνας,πόλεμος, καταστροφή, μάχες,  Θάνατος...

Αμέσως η ζωή αλλάζει,  ο μικρός πρόσφυγας, ο πρίγκηπας μετά την προδοσία, που για πρώτη φορά του αλλάζει την ζωή όλη, καταλαβαίνει 

πως ένας λαός μπορεί να είναι τετρακόσια χρόνια υπόδουλος...

Όχι, θα αγωνισθεί για αυτό που του στέρησαν, για την ελευθερία και την επιλογή  μιας άλλης ζωής 

Ανεβαίνοντας στο βουνό οι άλλοι αντάρτες τον φώναζαν " το μαυράκι" ! ! !

Ήταν ένα παλικάρι στα δέκα εννιά, όμορφο, κοντά δυο μέτρα, σταρένια σκούρα από τον ήλιο επιδερμίδα, ίσια μαλλιά μαύρα, χτενισμένα πάντα προς τα πίσω, μάτια μελαχρινά σα φωτιές που καίγανε και μουστάκι Ανατολικό κομμένο και προσεγμένο ... 

Πάντα πρώτος σ´ όλα ...

Κάτω το κεφάλι "μαυράκι"  το φώναζαν οι εκπαιδευτές του  στις μάχες. Στις αρχές, Άγγλοι , Γάλλοι, Αυστραλοί και Ινδοί πολεμούσαν μαζί με τους αντάρτες για να διώξουν τους Γερμανούς κατακτητές ... 
Μα που αυτός δεν ήθελε κανένα φίδι Γερμανικό να μείνει ζωντανό είχε εκπαιδευτεί στο πόλεμο καταστροφών.

Ήταν σ΄ειδική μονάδα!!!

Είχε Εξολοθρεύσει τραίνα ολόκληρα  με Γερμανούς, γέφυρες είχε ανατινάξει και χωριά ολόκληρα Ελλήνων προδοτών  και στρατόπεδα και φυλάκια Γερμανικά...

Τα παγιδεύε με εκρηκτικά και τα έστελνε σ´ άλλες πατρίδες...

 Ο θάνατος σημάδεψε την ψυχή του. 

Στα χρόνια που πέρασε στο βουνό, οι αποστολές ήταν πολλές.

 Ο αγώνας μεγάλος και τίμιος κουβάλησε λίρες,
πολύ χρυσό απ´ τους συμμάχους, πάντα τίμιος, πάντα αγωνιστής, ποτέ ούτε σκέψη για να εκμεταλλευτεί καν τα  λεφτά του αγώνα, λεφτά της πατρίδας , έλεγε. 

Ο πρίγκιπας πλέον έδειξε πόσο Έλληνας, πόσο αγωνιστής, πόσο ήρωας ήταν...Σε μια ενέδρα τραίνου, έτρεχαν οι Γερμανοί να γλυτώσουν, κάποιοι τους πυροβολούσαν από πίσω.

Ο Μανώλης φώναξε " σταματήστε σύντροφοι δεν αξίζει ο θάνατος  στους φοβισμένους, σ´ απελπισμένους δεν αξίζει χωρίς λόγο ο θάνατος"  

Ήταν ΄Ανθρωπος. 

Η ψυχή του, είχε γίνει κομμάτι από αίμα. Λυπάται , μα πρέπει να συνεχίσει ν´ αγωνίζεται ενάντια στους κατακτητές.

Το 1945, αφού ´ φύγαν οι Γερμανοί στις εκκαθαρίσεις, ενάντια στα χωριά των Γερμανοτσολιαδων,  Ταγματασφαλιτών, Χιτών και γενικά συνεργατών των κατακτητών πολέμησε γενναία,  δεν άφησε ποτέ να σκοτωθεί κανένας άμαχος...

Μια γιαγιά θυμόταν, δεν έφευγε από το σπίτι της σ´ ένα χωριό φωλιά Ταγματασφαλιτων, ο Μανώλης ενώ είχε ανάψει το φιτίλι για τα εκρηκτικά, έτρεξε την πήρε αγκαλιά και την έβγαλε μακρυά από την έκρηξη...

Απελευθέρωση...Στρατιώτης και ο ήρωας στέλνεται εξορία...Μακρόνησο!! !

Δυο χρόνια κουβαλούσε πέτρες και τις έριχνε στη θάλασσα για να ενώσει το νησί με τη στεριά έλεγαν οι φυλακές τους

και τάϊζαν τόυς ήρωες  με αλμυρές σαρδέλες , ρέγγες και ξερό ψωμί, που το βουτούσαν στην θάλασσα να μαλακώσει  και τους έδιναν  αλμυρό νερό θαλασσινό να ξεδιψάσουν...

Έτσι ξεπλήρωνε η πατρίδα τον αγώνα τους  για την απελευθέρωση της Ελλάδας!!!

Αυτός ήταν ο μικρός πρίγκιπας.  Ο ήρωας που ποτέ δεν ζήτησε ν' αναγνωριστεί, ο άνθρωπος που εξορίστηκε από την πατρίδα του βρέφος, που αγωνίστηκε για μια άλλη πατρίδα  και που ξανά-εξορίστηκε  δεύτερη φορά γιατί πολέμησε να την απελευθερώσει.

Τι τραγικό!!!

Στα πρώτα είκοσι οχτώ  χρόνια της ζωής του , να  ´ναι πολεμιστής και εξόριστος δυο φορές,  ο άνθρωπος που αγωνίσθηκε για ελευθερία, 

ο άνθρωπος που θα ´πρεπε να ´ταν  ήρωας από τότε . 

Τι ειρωνεία!!!

Σκέφτομαι αν ζούσε τώρα, τι θα έλεγε ;

" Ας πάρουμε τα όπλα Σωτήρη και πάμε στο βουνό , να πολεμήσουμε αυτά τα μαύρα πρόβατα τους φασίστες" . 

Σε θυμάμαι  πάντα με σεβασμό. 

Στον Εμμανουήλ Σπηλιώτη...

Στον πατέρα μου...

Το χαμένο πρίγκηπα της Ανατολής...

Τον απόγονο της Χαλκηδόνος...

                              Σπηλιώτης  Σωτήρης

Μανιφέστο...

                                                                                                                                                              

                                                                13/02/2013

 

Σε κράτη όπου καταλύεται η δημοκρατία, η βούληση κι η ψήφος των πολιτών, 

σε κράτη όπου παραβιάζονται τα πολιτικά δικαιώματα, οι ελευθερίες κι οι αληθινές δημοκρατίες, 

επικρατούν διαφόρων ειδών κυβερνήσεις, 

που μπορούν να υπάρχουν και να εξουσιάζονται από ένα , δυο ανθρώπους έως και πολλά κόμματα μαζί . 

Αυτές οι καταχρηστικές κυβερνήσεις, ονομάζονται , (αφού παρέλθουν ως εξουσίες) χούντες ή καθεστώτα, στη χώρα μας την …και στην ιστορία μας, υπάρχει ένα καθεστώς …

Είναι το χειρότερο καθεστώς, που περνάει  από την χώρα μας. 

Όσο δεν τιμωρούνται, τους ανοίγει η όρεξη και γί´ άλλη καταστροφή. 

Ειν´ ασύδοτοι εγκληματίες...Προδότες...Απέναντι σ´ ένα προδομένο λαό, που μάταια πολεμάει με την ζωή του πλέον, απέναντι στην χειρότερη προδοσία που γνωρίσαμε.

Πατριδοκάπηλοι προδότες, απομεινάρια από άλλοτε, κραταιά κόμματα με σφραγίδα για ένα μέλλον, που μεταλλαχθηκαν σε πωλητές βιβλίων και σε πολιτικούς προερχόμενους από φασιστικές νεολαίες, που ´λυναν τις διαφορές σε πολιτικά σκοτάδια φθηνών  αιθουσών ,  παίρνοντας και εκτελώντας μυστικές διαταγές. 

Σ´ έρμαια της εξουσίας χωρίς καμία πολιτική ταυτότητα, παρα μόνο την ταυτότητα του εξουσιαστή και της κυβερνητικής βίας.

Η αντιπαράθεση τους όταν βρίσκονται απέναντι στο λαό, είναι να κρύβονται μέσα στα γραφεία τους μην τολμώντας, ν´ αντιμετωπίσουν τις ευθύνες των πράξεων τους. 

Καθοδηγούμενοι καθώς είναι, από ξένες δυνάμεις, πολύ σύντομα θα πρέπει να λογοδοτήσουν απέναντι σε δικαστήρια και ν´απολογηθούν πρώτα για τις πράξεις εσχάτης προδοσίας!

Για να μπορέσει ν´ ανασάνει ο  λαός  της χώρας και να μπει σ´ ένα δρόμο η δημοκρατία  και οι αξίες, μα πάνω απ´ όλα να επιστρέψουν από τους διαφόρους πατριδοκάπηλους, τα δισεκατομμύρια που καταχράστηκαν. 

Οι τρόποι είναι γνωστοί!!!

Μέσω προμηθειών, μέσω υπερακτιων εταιριών ( off shore), μέσω ιδιωτικών εταιρειών μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα , μέσω ανατεθειμένων έργων σε συγκεκριμένες οικογένειες  και γενικά μέσω τραπεζών, κατάχρησης ευρωπαϊκών επενδύσεων και κατασπατάληση όλου του δημοσίου και εθνικού πλούτου, λόγω μη επαρκούς χρήσης, αλλά με ασύδοτη κατάχρηση της εξουσίας. 

Οικονομικής και δημοκρατικής.

Μια οικογένεια οι Π..….., που κατέστρεψε, οδηγώντας την χώρα μας σε οικονομικό μαρασμό και τους ανθρώπους σ´ αδιέξοδα, πολιτικά και οικονομικά , που ασφαλώς λόγω της φασιστικής απόφασης ν´ οδηγήσουν την χώρα  μας σε οικονομικές διεθνείς χρεωστικούς και πιστωτικούς  οργανισμούς  αφού πρώτα αυτοί έκλεψαν ασύδοτα την περιουσία του κράτους,αντί για ανάπτυξη οδήγησαν την χώρα σε ύφεση, πείνα και οικονομικό μαρασμό   με επωφέλειες προσωπικές, επί σειρά ετών για την συγκεκριμένη οικογένεια-συμμορία, η οποία εκμεταλλευόμενη την εξουσία χόρεψε, πάνω στα γυμνά κουφάρια, στις πολιτικές ανησυχίες και στους αγώνες. 

Πάνω στ´ όνειρα και τις ελπίδες  χιλιάδων, ζωντανών ανθρώπων και καπηλεύοντας,  τους αγώνες χιλιάδων ηρώων, γνωστών και αγνώστων που με  μάχες,ζωής, έφεραν την χώρα  στον εικοστό πρώτο αιώνα. 

 Η εκμετάλλευση της πατρίδας,  με πρωταρχικούς συνεργάτες πουλημένους υπουργούς- τσιράκια. Ο ένας εξ´ αυτών, ο οποίος αφού  διέλυσε το υπουργείο εργασίας με τρομοκρατικά διλήμματα, μετά διέλυσε και το υπουργείο υγείας,δηλώνοντας εκ των υστέρων: Δε μπορώ να καταλάβω, γιατί με οικτίρει ο λαός!!!

Ο συγκεκριμένος προδότης  θα μείνει στην  ιστορία σαν εφιάλτης της  κοινωνίας,  ένας ανίκανος βλάκας που δεν έχει καταλάβει ακόμα το μέγεθος της καταστροφής. εκτέλεσε όμως τις εντολές του κατά γραμμα...

Ο τρίτος εξ´ αυτών, όντας υπουργός οικονομικών , εκτέλεσε την εξουσία καταστρέφοντας καθοδηγούμενος αλλά και επωφελούμενος προσωπικά χωρίς να ´χει  ´ ή να μπορεί να δημιουργήσει, μέλλον οικονομικό για την χώρα και εκτελώντας τις εντολές της εξουσίας, που του επέβαλαν ξένα κράτη, έφτιαξε τα μνημόνια και υπηρέτησε  μ´ αλαζονεία τη χώρα κρίνοντας, στα μυστικά συρτάρια του υπουργείου του, τους καταχραστές της εξουσίας και απαιτώντας να φορολογήσει, αδύναμους άεργους και καταπονημένους εργαζομένους με χαράτσια και μ´ απειλητικά διλήμματα. 

´Ετσι,  κατέστρεψε και οδήγησε τη χώρα μας σε εξαθλίωση οικονομικής αδυναμίας, δημιουργώντας ύφεση και απαισιοδοξία οικονομική, πολιτική  και ηθική.

Καταστροφή γύρω απ´ τους πρωτεργάτες, αυτής της μαύρης περιόδου για τη χώρα, κινήθηκαν φυσικά, οι πρώην και οι μετά πολιτικοί, ξετυλίγοντας την πιο μαύρη πολιτική περίοδο την πιο προδομένη χώρα, την κατεστραμμένη πατρίδα. 

Η χώρα μας αντιμετωπίζει ένα καθεστώς τυραννίας,από ανθρωπάκια που χωρίς καμία αξία, εκτελώντας μια εξουσία χωρίς όραμα, με φασιστικά σχέδια εκτελώντας τη ψυχή, βάζοντας τη δημοκρατία στ´ απόσπασμα και 

παίρνοντας συνέχεια την εξουσία με συνθήματα προόδου, οδηγώντας το λαό σε εξαθλίωση...

Ο λαός οδηγείται σε πείνα και μαρασμό με την ανεργία να ξεπερνά το ένα τέταρτο του πληθυσμού,  φορολογίες υπέρμετρες και χαράτσια εκβιαστικά , εξαντλούν και τον πιο σωστό πατριώτη, που θέλει να ´ναι ωφέλιμος απέναντι στο κράτος. 

Σ´ ένα κράτος δικαίου όμως κι όχι σ´ ένα καθεστώς,  χωρίς υγεία, χωρίς παιδεία, χωρίς εργασία, χωρίς κοινωνική ασφάλιση και παροχές, πυροδοτώντας έτσι την πείνα και την εξαθλίωση να φαίνονται σαν καθημερινή ρουτίνα, καθώς ο λαός τρέχει όπου βρει δωρεάν φαγητό, τρόφιμα και ρούχα κι απλώνει τα χέρια του!!! 

Ζητιάνοι πλέον, σε μια ελεημοσύνη απελπισίας...

Ότι είχε σ´ απόθεμα χρημάτων ή κοσμημάτων, ήδη οι επίδοξοι τοκογλύφοι και  ανταλλακτήρια χρυσού, τους τα ´χουν πάρει...

Έτσι η κατηφόρα συνεχίζεται απ´ ένα καθεστώς που δε μπορεί να καταλάβει, πως όταν χαθεί κι η τελευταία αξιοπρέπεια, το επόμενο στάδιο της ζητιανιάς είναι ο θάνατος...

Στην καταστροφική πορεία που έχει δημιουργηθεί  μέσα σ´ αυτά τα κολασμένα  χρόνια, τέσσερις χιλιάδες νεκροί από αυτοκτονίες έχουν κρεμάστει στα κατορθώματα του καθεστώτος.  

Η αστυνομοκρατία είναι κατάφωρη, φέρνοντας και κάνοντας βασανιστήρια επί ώρες μέσα στ´ αστυνομικά τμήματα , φορώντας κουκούλες στους κρατουμένους και χτυπώντας τους επί ώρες αλύπητα.

Έτσι η ανέχεια, η φτώχεια, η πείνα και η τρομοκρατία με κρατική βία, κάνει την κυβέρνηση της χώρας του εικοστού πρώτου αιώνα , το χειρότερο καθεστώς  στην γη...
Το  καθεστώς...            
                                             Μανιφέστο
                                                        Σωτήρης    Σπηλιώτης