ΛΕΠΤΟ ΛΕΠΤΟ...http://www.blurb.com/books/5689092

ΛΕΠΤΟ ΛΕΠΤΟ

Λεπτό λεπτό ανεβαίνω πάνω στο καπνό απ' το τσιγάρο 

και θέλω να ταξιδέψω με τους ανέμους...
Δυτικούς ανέμους, Ανατολικούς ανέμους,
προς το άγνωστο... 

Μα είναι τόσο ελαφρύ τ' αμάξι μου,
ένα φύσημα καπνού και που να κρατηθώ;
Σαν ένα μεθυσμένο κουνούπι
θα ταξιδέψω πάνω σε μαγεμένα όνειρα
ή μπορεί και σε λαθεμένες σκέψεις και δεν ξέρω
που θα πάω μήπως ο χρόνος μ' εμποδίσει ν' ανέβω ψηλά
ή μήπως με ρίξει μέσα σε μια θάλασσα συναισθημάτων!
Ακριβοί ορίζοντες, μακρινοί, άγνωστοι, που μετράτε το παρελθόν
και δέχεστε το μέλλον όποιο κι αν είναι αυτό...
Κι αν έχει πόνο κι αν έχει θάνατο ή έρωτα κι αν έχει καταστροφή
ή πάθος, μισαλλοδοξία ή τρέλα;
Ότι κι αν έρθει προς το μέλλον,
οι ορίζοντες είναι τόσο μαλακοί και εύπλαστοι
το δέχονται, το απορροφούν και το στολίζουν ψεύτικα
για να το κάνουν παρελθόν. 

Ένα παρελθόν που εκεί το εξετάζουν οι ειδικοί,
αυτοί που δεν το έζησαν με μια κάφτρα τσιγάρου αναμμένη,
ένα μπουκάλι ακριβό ουίσκι και με φιλοσοφία περιττή
και αποκομμένη απ' την πραγματικότητα του μέλλοντος
και  προσαρμοσμένη σ' ένα παρελθόν χωρίς εμπειρίες.
Λεπτό προς λεπτό  ο καπνός σου λέω μας κυριεύει
και γίνεται μια ομίχλη τεράστια που κυριεύει
με μεθυσμένες απόψεις την συνέχεια …
Λεπτό προς λεπτό σου δίνω ότι έχω και χάνομαι ψυχικά
εκεί μέσα σε μια πλαστή εμπιστοσύνη του χθες και του αύριο
προσπαθώντας να σε καταλάβω και 'σένα ξεγελώντας
την σκέψη κι ελπίζοντας ότι δεν θα ξαναξημερώσει
χωρίς εσένα κοντά μου, δε θα τολμήσω να σου πω άλλο τίποτε
εκτός από μια λέξη που δεν λέγεται από πολλούς
"σ' αγαπώ"
σε χρειάζομαι τώρα όχι γι' αυτό που είσαι,
όχι γι' αυτό που είμαι, αλλά γι' αυτό το δικό σου λεπτό

που μπορείς και το χαρίζεις σ' ένα δικό μου λεπτό 
και σ' ένα αιώνα χιλιετιών προχωράμε μαζί  
και μου δίνεις τα πιο ακριβά δώρα του κόσμου,
ένα χάδι, ένα φιλί, μια αγκαλιά ένα λεπτό   
κι ωριμάζεις δίπλα μου χάνοντας μια ζωή
για ένα λεπτό που μπορούσες να δώσεις στην αιωνιότητα.  
Άγνωστη μετά γεννιέσαι, πεθαίνεις και συνεχίζεις και συνεχίζω 
συναντιόμαστε και χανόμαστε, πονάμε, γελάμε, ερωτευόμαστε 
μια άγνωστη, ένα άγνωστο και συνεχίζουμε το αιώνιο ταξίδι 
που ξεκινά πάντα από μια κάφτρα μια φλογίτσα, ένα καπνό 
και ταξιδεύει προς το μέλλον απ' ένα άγνωστο παρελθόν  
σ' ένα άγνωστο μέλλον. 

Τελικά αυτό που μένει είναι η αγάπη, ο άνθρωπος,

τα αισθήματα και τα όνειρα! 

Πάνω σ' αυτά μπορούμε να πλάσουμε όλη την ιστορία, 
τότε ίσως να 'χουμε μια καλύτερη άποψη για τους ορίζοντες,
τους χιλιάδες ορίζοντες που χρειάστηκαν χιλιάδες λεπτά 
και χιλιάδες φωτιές του μυαλού και της σκέψης
για να μας προσπεράσουν και 'μάς μια στιγμή, ένα λεπτό 
και να φύγουνε προς το άγνωστο μέλλον,
από ένα άγνωστο μακρινό ξεχασμένο παρελθόν …

ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΆΓΙΟΣ ΒΑΣΊΛΗΣ

Πόσο αγαπημένη μορφή, πόσα όνειρα 

μεγάλα ή μικρά μοιράστηκε 

με τον κόσμο;
Πόση αξιοπρέπεια κι αγάπη 

έδωσε σε μεγάλους και μικρά παιδιά; 
Όσοι κατόρθωσαν να τον έχουν 

μέσα στην ψυχή τους ίσως κι όλη την ζωή τους ...

Αυτοί που τις κρύες μέρες του χειμώνα

κατόρθωναν με όνειρα 

να μαγεύονται  ίσως μέσα σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο 

ή σ' ένα σπίτι χωρίς ξύλα για ζέστη 

μέσα σε φτωχά παπλώματα και φλοκάτες 

που τους αγκάλιαζαν για το κρύο   

μα όχι, δεν χρειαζόταν γιατί μέσα τους 

είχαν το όνειρο, την ελπίδα, την αξιοπρέπεια και την αλήθεια. 

Ένας γέροντας σεβάσμιος, με άσπρα μαλλιά και γένια 

και με καταπληκτικά ρούχα κόκκινα με άσπρη γούνα

μαζί με τα ελαφάκια του μας παίρνει τα μυαλά 

κάθε χρόνο με ελπίδες για όμορφα δώρα, 
που θ' αλλάξουν τη ζωή μας.

Πόσο ποιο γλυκές γίνονται οι γιορτές της γέννησης

του Χριστού μας και της πρωτοχρονιάς όταν έχουμε μια τόσο 

όμορφη και γλυκιά παρουσία, παραμυθένια θα 'λεγα

κάθε χρόνο να μας λέει:Να είστε καλοί άνθρωποι 

κι εγώ θα σας έχω πάντα στο μυαλό μου, 

να 'ρθω κοντά σας να σας δώσω κάτι που 'χετε ανάγκη,

κάτι που θέλετε, κάτι που σαν χρειάζεστε 
και επιθυμείτε... 
Τι ευγένεια; Τι χαρά; Και πόσο ευτυχισμένος αισθάνομαι  

που κάθε χρόνο εγώ μπορώ και παίρνω το πιο καταπληκτικό 

το πιο όμορφο δώρο. στολισμένο μ' όλα τα χρυσά κι ασημένια όνειρα του ουρανού και της γης, 

μέσα σε χιλιάδες κόκκινες μπάλες και γιρλάντες 
μέσα σ' ατελείωτα φώτα και κεράκια.
Κάθε παραμονή Χριστουγέννων και παραμονή  Πρωτοχρονιάς

η ψυχή μου γεμίζει με 'σένα Άγιε μου 

και τα όνειρα μου είναι δικά σου...
Πάνω ψηλά στ' αστέρια, εκεί δίπλα στο φεγγάρι, στον ουρανό  

κι είναι όλα τόσο μαγικά, τόσο όμορφα πλασμένα, 
σαν να πέταξε η γη ανάμεσα στα σύννεφα, ανάμεσα στις χιονονιφάδες, δίπλα στα χρυσά αστέρια 

και 'γώ περπάτησα εκεί μαζί σου ψηλά, στην  αγάπη,
στην αξιοπρέπεια του κόσμου και στην χαρά 

του αύριο και της ελπίδας. 

Αυτό είναι το δώρο μου κάθε χρόνο!!!
Η ελπίδα, η πίστη, η χαρά 

και μια ηρεμία μου δίνει ένα αύριο 
όλο κουράγιο,όλο χαμόγελο...  

Έτσι κάθε χρόνο μπορώ κι ακούω το γέλιο σου 
στον κόσμο, αυτό που φέρνει σ' όλους τα δώρα μας... 
Αυτά που τ' ανοίγουμε 

στα όμορφα πετάγματα κοντά σου, 
πάνω απ' την γη, πάνω απ' τον ουρανό 

κάπου εκεί κοντά στην ψυχή μας.

Ευχαριστώ Άγιε Βασίλη γι' αυτά που μου 'δωσες
ήταν τόσα πολλά …

ΔΕΞΙΟΣ ΜΕ ΔΙΠΛΩΜΑ ΑΝΤΑΡΤΗ

ΔΕΞΙΌΣ ΜΕ ΔΊΠΛΩΜΑ ΑΝΤΆΡΤΗ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ 

ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ   ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ

 ΕΝΑ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΛΑΟ …Σ ΤΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΙΩΝΑ .

Θέλω να μιλήσω όχι επιστημονικά ,όχι τεχνοκρατικά, 

όχι σαν δάσκαλος, σαν καθηγητής, σαν επιστήμονας, αλλά σαν άνθρωπος.

Ένας απλός άνθρωπος, ένας Έλληνας που 'ζησε την ελπίδα για την αναγέννηση αυτού του λαού,
άλλα και την καταστροφή του από τα σπλάχνα του... 

Ένα λαός που βγάζει ήρωες, μα και τρελούς προδότες...

Ένας λαός που 'χει στην ιστορία του Αλεξάνδρους,  Λεωνίδες, αντάρτες και μυθικούς ήρωες, 

μα έχει κι εφιάλτες και προδότες και κατασκόπους 
συνεργάτες άλλων χωρών και ρουφιάνους 
σε κάθε γωνιά, σε κάθε βήμα.  

Θα σας μιλήσω λίγο για 'μένα: Γεννήθηκα στις 20 /01/1957 

με λένε Σωτήρη  κι ο πατέρας μου ήταν ο Εμμανουήλ Σπηλιώτης κι η μάνα μου η Μαρία Σπηλιώτη.

Ήταν κι οι δυο αντάρτες στο βουνό, ο πατέρας μου από το 1942 μέχρι το 1945 μετά στρατιώτης και φυσικά 
εξόριστος στην Μακρόνησο για δυο χρόνια

και μετά πάλι στρατιώτης μέχρι το 1949.
Καταγωγή; Πρόσφυγας απ' την Κωνσταντινούπολη 

της Μικράς Ασίας.

Η μητέρα μου Μαρία Σπηλιώτη, αντάρτισσα κι αυτή από το 1941 έως την απελευθέρωση 1945!

Καταλαβαίνεται λοιπόν, ότι εγώ γεννήθηκα μέσα σ' ανθρώπους που 'ζησαν και βίωσαν μια εποχή 
δύσκολη κι άστατη στην Ελλάδα, που τα ξένα συμφέροντα προσπαθούσαν με την βοήθεια Ελλήνων μαστοφόρων ταγματασφαλιτών 
προδοτών Μάΐδων και Χιτών 

να ποδηγετήσουν αυτήν την χώρα.  

Μα εγώ, δεν θα μιλήσω μόνο γι' αυτούς!
Θα μιλήσω και για τους άλλους, αυτούς που πλησίασαν

χώρους, παρατάξεις κι ιδεολογίες, μπήκαν μέσα σ' αυτές και 

κατάφεραν με τα χρόνια να τις πνίξουν, να τις συντρίψουν, να τις εξουδετερώσουν...
Έφτασαν μέχρι να ' ναι στελέχη ή κι αρχηγοί κομμάτων σε σοσιαλιστικά κόμματα και προοδευτικά και να εκδηλώνουν 

την αλαζονεία της εξουσίας με τα χρόνια και την αποστολή τους ή την προδοτική στάση τους ή απλά με τον τυχοδιωκτισμό τους.

ΚΙ ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΠΛΑ ΓΕΓΟΝΌΤΑ! 

Οι πολεμιστές αντάρτες το 1943-1944 εξουθενωμένοι, παγωμένοι πάνω στο βουνό,

αυτοί οι ήρωες που πολεμούσαν τον εχθρό Γερμανό  μια ελπίδα είχαν!!!
Να διώξουν τον εχθρό! 
Και τους έταξαν πολλά αυτοί που 'ταν στα σαλόνια τότε, οι βασιλιάδες μαζί μ' ένα μικρο βασιλιά τότε τον Γεώργιο Παπανδρέου!     

Πολεμήσετε εσείς κι εγώ θα 'ρθω να σας κάνω πολίτικο κόμμα!

Η πρώτη μεγάλη προδοσία! Αυτό δεν έγινε ποτέ, αντ' αυτού όταν ήταν να γίνει

η συμφωνία της Βάρκιζας το ' 45 χτύπησαν αυτόν όλο τον κόσμο, 

που αγωνίσθηκε στα βουνά και στις κακουχίες θυσιάζοντας την ζωή του. 

Τους χτύπησαν, όταν ανέβαιναν να παραδώσουν τα όπλα, αφού τους χαρακτήρισαν 

κομμουνιστές, λόγω μιας μεγάλης προβοκάτσιας της αριστεράς που έβγαλε 
κόκκινες σημαίες σ'εκείνες τις πορείες. 
Προς την Βάρκιζα, χτύπησαν  Άγγλοι  μ' αεροπλάνα τους Έλληνες που πολεμούσαν μαζί τους για την απελευθέρωση της Ελλάδας,

για την απελευθέρωση του κόσμου από τους Γερμανούς!  

Έχει αξία να σημειώσω ότι ήταν 230.000 αντάρτες στο βουνό 

και περίπου 60.000 στις πόλεις που αγωνίσθηκαν εκείνη την εποχή

και το αστείο της ιστορίας είναι ότι αυτοί οι οποίοι 

είχαν συνεργασθεί με τους Γερμανούς κατακτητές, εδραιώνουν σιγά σιγά το Ελληνικό κράτος, στέλνοντας στην εξορία αυτούς που αγωνίσθηκαν 

να τους διώξουν. 
Φυσικά ξεκινάνε οι εξορίες στους αγωνιστές, 

ο εμφύλιος με τις γνωστές καταλήξεις, η προδοσία, η ρουφιανιά

κι η διαχείριση εξουσίας απ' τους προδότες!!!
Και το κυριότερο 

που 'φτασε έως τις μέρες μας; 
Η καταγραφή  των πατριωτών, σαν ανεπιθύμητοι και η προώθηση των προδοτών σε διάφορες θέσεις 

φανερές και μυστικές κι η οργάνωση τους από τότε και γι' άλλες τεράστιες εθνικές και κοινωνικές καταστροφές, 

γιατί οι εφιάλτες είναι πάντα τρομακτικά όνειρα κι απρόσμενες 

πράξεις καταστροφής

κι οι δεξιοί δεν μπορούν να 'χουν ποτέ δίπλωμα αντάρτη,

γιατί είναι δειλοί προδότες, χωρίς πιστεύω, χωρίς ανάπτυξη 

πάρα μόνο με μειωμένο έργο μυαλού και λόγο ανθρώπου.  

Καραϊσκάκης και Κολοκοτρώνης δεν μπορεί να γίνει 
ένας προδότης.

Είναι γεννημένος για τον όλεθρο και την καταστροφή. 

Το 1950 σταματάνε οι εξορίες των ανταρτών, κατ' ουσίαν όμως δεν σταματάνε 

ποτέ αφού τους έχουν χαρακτηρίσει αριστερού,ς

δεν τους αφήνουν σε "χλωρό κλαρί" μέχρι και το 1974 
που έφυγε η χούντα των στρατιωτικών απ' την Ελλάδα. 

Ανακατατάξεις, ιστορίες με μίσος, κυνηγητά, εξορίες για φρονήματα, 

υπογραφές υποταγής σε καθεστώτα, προδοσίες 

μεταξύ πολιτικών... 
Κι έτσι περνάμε μερικές γενιές,
με γεγονότα, με προδοσίες, με αποστασίες, με δολοφονίες! Μια εποχή που το παλάτι κυβερνάει 

με πολιτικούς τότε, όπως τον Γεώργιο Παπανδρέου, Κώστα Καραμανλή, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Στεφανόπουλο, Μαύρο κι άλλους πολλούς. 

Αυτοί όλοι, ζώντας κατ' ουσίαν σ'ένα παρακράτος 
κι οδηγώντας τον Ελληνικό λαό σε θλίψη, σε εξορίες, σε μετανάστευση και σε φόβο, 

μας ετοίμασαν την οργάνωση της δεξιάς, σ' όλους τους χώρους

και μας έφεραν το 1967 την χούντα των Συνταγματαρχών, ακροδεξιούς στρατιωτικούς που 'θελαν να σώσουν την χώρα 

από τους δεξιούς και τους άλλους... 
Και ξεκινάνε πάλι  εξορίες, κυνηγητά, διωγμοί και δυο τρομακτικά για την Ελλάδα γεγονότα.  

Η Κύπρος το 1973 σκλαβώνεται από τους Τούρκους η το ένα τρίτο του νησιού κι ακόμη είναι σκλαβωμένη   και αυτοί μπήκαν στο νησί λέγοντας 

ότι θέλουν να το σώσουν 
κι η γενιά του πολυτεχνείου που επιτέλους την ζω 
σαν έφηβος... 
Και νομίζουμε ότι αυτή η κατάρα έδιωξε

τους χουντικούς, μα αποδεικνύεται ότι ήταν τα παιδιά αυτά που 
' φεραν την αστάθεια στα επόμενα χρόνια.
Κατάρα για την Ελλάδα, γιατί πεντακόσια Αμερικανάκια

βαπτίστηκαν και ' γιναν μια ολόκληρη γενιά που 'λεγε ότι ήταν στο πολυτεχνείο μερικές βραδιές και πως αυτοί κατάφεραν να διώξουν την χούντα των Συνταγματαρχών. 

Η αλήθεια ήταν πως ήταν 200 παιδιά στην Αθήνα κι άλλοι τόσοι στην Θεσσαλονίκη!

Απ'  αυτά τα παιδιά
κάποιοι σκοτώθηκαν, μα ήταν αμερικάνικη εντολή.

Τέρμα η χούντα!!!  

Στην Ελλάδα τώρα μπορούμε και χωρίς αυτήν.

Γιατί άραγε; 

Μα είναι τόσο απλό...

Όλα αυτά τα χρόνια που περάσαν, η Ελλάδα σκλαβωνόταν και 
προδίδονταν από οικογένειες ανθρώπων που θα εξυπηρετούσαν τα μεγάλα συμφέροντα!!!

Κακιά φάρα ...

Έτσι Αμερικάνοι, Γερμανοί, Άγγλοι και Γάλλοι, Ισραηλίτες και η κάθε φάρα αγρίων, μπήκε μέσα σ' ένα ξέφραγο αμπέλι που λεγόταν Ελλάδα και προσπαθούσε να το κάνει να βγάζει φαρμάκι, για τον Έλληνα και νέκταρ γι' αυτόν! 

Όταν ήρθαν οι πολιτικοί αρχηγοί μετά την επταετή χούντα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής

γύρισε πρώτος απο την Γαλλία κι άλλος αντίπαλος δυνατός, ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου μ' ένα διαλυμένο κατ ουσία ΚΚΕ που χόρευε στα εξωτερικά, στα εσωτερικά 

με διαφόρους ηγετισκούς που κατ' ουσία βολεύτηκαν στα πολλά χρόνια αντιπολίτευση

εξακολουθώντας πολιτικές που δεν έβγαζαν πουθενά, παρά μόνο σ' ακραία μονοπάτια.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κι Ανδρέας Παπανδρέου!

Τι μωρέ μου θυμίζει αυτό για το 1975;

Μήπως το δεξιός με δίπλωμα αντάρτη σας λέει τίποτε; Θα δούμε παρακάτω...

Καλό ξημέρωμα να 'χουμε γιατί οι εποχές αλλάζουν, οι αγώνες 

και οι θυσίες προδίδονται, 
οι αγωνιστές του ΕΛΑΣ γίνονται 650.000 χιλιάδες

και τρέχουν τα σχέδια για να καταφέρουν κάποιοι να ξαναπροδώσουν αυτήν την χώρα. 

Θα μου μείνει αξέχαστη η τρεμάμενη φωνή του 
Κωνσταντίνου Καραμανλή μέσα στην βουλή

όταν απευθυνόμενος προς τον Ανδρέα Παπανδρέου και μ' ένα δάκρυ στα μάτια να λέει: Θα πάρετε την εξουσία κύριε Παπανδρέου και θα δούμε τι θα καταφέρετε! 

Καλό πρωινό θα 'λεγα αν και τα γεγονότα 
των επόμενων δεκαετιών, μας οδήγησαν σε μαύρα μεσάνυχτα .

Γιατί στην Ελλάδα, όλοι θέλουν να 'ναι δεξιοί με δίπλωμα αντάρτη 

κι όταν είσαι ψεύτικος, κίβδηλος, χαμένος, ποτέ δεν μπορείς να παλέψεις με τα κύματα 

ή θα επιπλέεις σαν κουράδι ή θα βουλιάζεις σαν σαβούρα.

Δεν το ξέχασα, σας χρωστάω μερικές δεκαετίες ακόμη...