12/05/2013
Ανοιξιάτικη μελωδία μας χαϊδεύει στα μάτια
στολίζοντας με ροζ κι άσπρες ευωδιές την φύση,
που γεμάτη μ´ ευαίσθητες ισορροπίες μας πηγαίνει
όλο και πιο Δυτικά αφήνοντας τον ήλιο
να μας ακουμπά απαλά , μετά τα παγωμένα χάδια του χειμώνα .
Ν´ ανοίγει η φύση τις καρδιές σαν μπουμπούκια που αναπνέουν το φως,
που δροσίζουν μ´ αέρα τ´ αύριο και γεμίζουν την ζωή με χρώματα της ίριδος,που σαν ουράνια τόξα στην γη απλωμένα αιχμάλωτα στο χώμα,
κοιτάζουν ψηλά τ´ ουράνια τα χρυσαφιά της Ανατολής
και τα σμαραγδένια ροζ της Δύσης.
Έτσι μας δίνουν δύναμη για να προχωράμε τους δρόμους, να πετάμε στους ουρανούς τους γαλάζιους απόρθητους ουρανούς με τ´ ασημένια
κάστρα, μέσα στις ομίχλες και στα σύννεφα.
Εκεί ψηλά, όταν μας σπρώχνει η σκέψη, η φαντασία στους αγγέλους στις αυλές των Αγίων, στους ξεχασμένους θεούς, εκεί ψηλά στις κορφές των βουνών που αναπνέουν μόνο οι ευλογημένοι...
Ανοιξιάτικη μελωδία μας χαϊδεύει στα μάτια
στολίζοντας με ροζ κι άσπρες ευωδιές την φύση,
που γεμάτη μ´ ευαίσθητες ισορροπίες μας πηγαίνει
όλο και πιο Δυτικά αφήνοντας τον ήλιο
να μας ακουμπά απαλά , μετά τα παγωμένα χάδια του χειμώνα .
Ν´ ανοίγει η φύση τις καρδιές σαν μπουμπούκια που αναπνέουν το φως,
που δροσίζουν μ´ αέρα τ´ αύριο και γεμίζουν την ζωή με χρώματα της ίριδος,που σαν ουράνια τόξα στην γη απλωμένα αιχμάλωτα στο χώμα,
κοιτάζουν ψηλά τ´ ουράνια τα χρυσαφιά της Ανατολής
και τα σμαραγδένια ροζ της Δύσης.
Έτσι μας δίνουν δύναμη για να προχωράμε τους δρόμους, να πετάμε στους ουρανούς τους γαλάζιους απόρθητους ουρανούς με τ´ ασημένια
κάστρα, μέσα στις ομίχλες και στα σύννεφα.
Εκεί ψηλά, όταν μας σπρώχνει η σκέψη, η φαντασία στους αγγέλους στις αυλές των Αγίων, στους ξεχασμένους θεούς, εκεί ψηλά στις κορφές των βουνών που αναπνέουν μόνο οι ευλογημένοι...
Εκεί η καρδιά μας γίνεται τραγούδι καημού και πόθου γίνεται ψαλμωδία,
καλπάζει προς τα κάτω αγκαλιάζοντας όλους τους ξεχασμένους,
όλες τις καρδιές που σπαρταράνε γι ´ ένα σήμερα, γι ´ ένα απλό άγγιγμα, ένα χαμόγελο, μια επαφή, ένα ενδιαφέρον.
Κοιτάξτε μας εσείς οι ποιητές!!!
Εσείς οι άγγελοι!!!
Είμαστε πολλοί εδώ μόνοι, αδύνατοι, ερωτευμένοι μοναδικά απελπισμένοι .
Σαν κύκνοι οι ψυχές μας κολλημένες σε βάλτους, δε μπορούν να πετάξουν απ´ το βαρύ φορτίο της ζωής.
Άγγελοι και ποιητές ακούστε τις μελωδίες, φωνές φωτιές απ´ τον όλεθρο των συναισθημάτων εκεί ψηλά στους μακρινούς ορίζοντες, σας στέλνουμε τη βροντερή ησυχία της απελπισίας και τα μάτια μας.
Αυτά τα πληγωμένα μάτια .
Κοιτάζουν μέσα από φυλλωσιές που δεν γίνανε ακόμη δάσος,
μέσα από παιδικά κλάματα που δεν ακούστηκαν,
μέσα από έρωτες που δεν ένιωσαν την κάψα του αίματος για το ταξίδι της ζωής.
Να μας φύλαξετε μακρυά από τα λίγα...
Άγγελοι και ποιητές, μοιραστείτε τις χαρές εκεί ψηλά στα χρυσαφιά δειλινά με τόλμη και μην αφήνεται να μην γεννηθούν τα όνειρα , μην αφήνεται την πραγματικότητα φτωχή .
Εκεί στα μαγικά βραδιά, ανάμεσα απ´ τα αστέρια σ´ άλλους τοξότες και Κενταύρους παραδώστε μας, αν ποτέ μας αφήσετε μόνους να κλαίμε για τον θάνατο της στιγμής κι όχι της ανθρώπινης σκέψης κι όχι για την αιχμαλωσία της ζωής μας .
Ανοιξιάτικες αχτίδες κατρακυλούσαν σήμερα κοντά μας από ψηλά...
Πολλές ήταν βέλη...
Πολλές αλυσίδες...
Πολλές χρυσαφένια φτερά...
Κάποιες μαγικές ζωές...
Απλώσαμε τα χέρια και διαλέξαμε,
πριν τα πουλιά προλάβουν και τις πάρουν μακρυά μας.
Έτσι, μας άφησαν και πετάξαμε και ´μεις σήμερα μαζί με την Άνοιξη,
αφήνοντας τον ήλιο να μας αγγίζει μαζί μ´ αγγέλους και ποιητές...
Σπηλιώτης Σωτήρης
εργο ΕΙΡΗΝΗ ΓΑΒΡΗ
Σπηλιώτης Σωτήρης
εργο ΕΙΡΗΝΗ ΓΑΒΡΗ